________________
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
PREFACE CUM PRAISE (પ્રસ્તાવના અને સ્તવના) | લેખક - ગચ્છાધિપતિ પૂજ્ય આ. શ્રી જયઘોષસૂરીશ્વરજી મ. સા. ના
પ્રશિષ્ય મુનિ જયદર્શન વિ. મ.
શ્રદ્ધારૂપી શ્રીથી શ્રીમંત, વિવેકરૂપી વિદ્યાથી વિદ્વાન અને ક્રિયારૂપી કસબથી કલાકાર અમારા અદકેરા જિન પરમાત્માના શાસનનો અમારો શ્રાવક તે સામાન્ય જન નહિ પણ જિનાજ્ઞા વાસિત જૈન નબીરો છે. જ્યારે લૌકિક ધર્મના અનુયાયીમાં પણ ગુણોના ગુણાકાર જોવા મળી જાય તો અલૌકિક ને અઘરા કહેવાતા ધર્મના ધર્મમાં તેજ ગુણો ગણ્યા ગણાય નહિની માત્રામાં મળે તો આશ્ચર્ય શું?
“બહુરત્ના વસુંધરા” પુસ્તકનો આ દ્વિતીય ભાગ તેવા જ અર્વાચીન આદર્શ વૃષ્ટાંતો રજૂ કરવા રજા માગી રહ્યો છે, જેનું કારણ એ પણ ખરૂં કે આ સર્જન પાછળનો મુખ્ય હેતુ છદ્મસ્થાવસ્થામાં રહેલા છિદ્રો-દોષો વચ્ચે પણ ચિત્ર-વિચિત્ર ગુણો ગોતી તેને ગાવાનો છે, પણ તેથી રખે ને કોઈ માની લે કે છે તે તે દ્રષ્ટાંતોના આધાર પાત્રો કર્મમળથી સાવ કોરા છે, ન્યારા છે કે સર્વગુણ સંપન્ન છે. કારણ ચોખ્યું છે કે જ્યાં સુધી સાધકાત્મા સિદ્ધિઓના સોપાન સર કરતો સિદ્ધ પદને પ્રાપ્ત નથી કરતો ત્યાં સુધી અપેક્ષાએ કેવળી બની ગયા પછી પણ ચાર અઘાતી કર્મોથી લડવાનું બાકી જ રહે છે, પછી જ સંસારમુક્ત બની સિદ્ધશિલાએ સ્થિર થાય છે. આમ વ્યવહાર નયની ગુણ પરાકાષ્ઠા જ્યારે કેવળજ્ઞાન સુધી સંકેત-સફર કરાવી શકે છે, ત્યારે નિશ્ચય નય તો કેવળીઓને પણ કર્મ કલંકથી કંઈક અમુક્ત કહી સિદ્ધાવસ્થા પૂર્વની સર્વ સ્થિતિઓને અપૂર્ણ દેખાડે છે, જે સત્ય પણ છે.
છતાંય તે તે કાળે ઘટેલી ઘટનાઓના આધારે ફક્ત તીર્થકર કે સામાન્ય કેવળજ્ઞાનીઓની જ નહિ, પણ શ્રાવક-શ્રાવિકાઓની યશોગાથાથી { પણ જૈન-કથાનુયોગ ભરપૂર ભય છે, તેથીય વધીને પશુ-પંખીઓની પણ પ્રગતિ નોંધવામાં જ્ઞાનીઓએ ક્ષોભ-સંકોચ ન રાખી કમાલ કરી નાખી છે. સમડી મરી રાજકુંવરી સુદર્શના બની, પૂર્વભવનો મિત્ર મરી ઘોડો બન્યો પણ પુણ્યોદયે તીર્થપતિ પરમાત્માને પામી સ્વર્ગે સંચય, ચંડકૌશિક જેવો વૃષ્ટિવિષધારી ભુજંગ આત્મવૃષ્ટિ આત્મસાત્ કરી કર્મજંગ જીતી ગયો, પાડો મરીને ધર્મ પસાથે દેવલોકનો દેવ કેવી રીતે બન્યો, હાથીના ભવની જીવદયાયે મેઘકુમાર જેવા મેધાવી મહાપુરૂષ રૂપે કેવો રૂડો જન્મ ને જીવન આપ્યું. શ્રી નવકાર પ્રતાપે દેવ મટી વાંદરો બનેલ જીવ ફરી દેવલોકની
:૧૭:
