________________
AAAPANO
છે. એટલે ત્રણે જણાએ પોતાને શિષ્યા તરીકે સ્વીકારવા માટે આ સાધ્વીજી ભગવંતને વિનંતિ કરી. પરંતુ નિસ્પૃહી એવા આ મહાત્માએ જવાબ આપ્યો. કે- “મારાથી વડિલ સાધ્વીજી ભગવંતો વિદ્યમાન છે તમે તેમાંથી કોઈની પાસે પણ દીક્ષા લઈ શકો છો પરંતુ મારો આ વિષય નથી !”....
તેમ છતાં પણ ત્રણે જણાએ પોતાનો મક્કમ નિર્ણય જણાવતાં કહ્યું કે“અમે દિક્ષા લેશું તો આપની પાસે જ નહિતર એમને એમ શ્રાવિકા તરીકે આરાધના કરતા રહીશું! લગ્ન પણ અમારે કરવા નથી !!!”
આમ ને આમ વર્ષો વીતતા ગયા. છતાં ન તો સાધ્વીજી ભગવંતના અંતરમાં પોતાની શિષ્યા બનાવી લેવાની લેશ માત્ર પણ સ્પૃહા જાગી કે ન મુમુક્ષુઓ પોતાના નિર્ણયમાંથી ચલિત થયા. લગભગ ૨૦ વર્ષના વહાણા વાઈ ગયા. તે દરમ્યાનમાં એક મુમુક્ષુ દીક્ષાની ભાવના ભાવતાં ભાવતાં ટૂંકી બિમારીમાં કાલધર્મ પામી ગયા....છેવટે બીજા એક મુમુક્ષુ બહેને ન છૂટકે એ છે જ સમુદાયમાં બીજા સાધ્વીજી ભગવંત પાસે દીક્ષા લેવાનો નિર્ણય કર્યો છે પરંતુ ત્રીજા મુમુક્ષુ તો હજી પણ પોતાના નિર્ણયમાં મક્કમ જ હતા ! તેઓ પોતાના ઘરે રહીને આરાધના કરતા હતા અને ધાર્મિક પાઠશાળા ચલાવતા હતા.
છેવટે ધીરજનાં ફળ મીઠાં હોય છે' એ કહેવત મુજબ તેમની ધીરજની તપશ્ચય ફળી. તેમની મક્કમતા જોઈને ઉપરોક્ત સાધ્વીજી ભગવંતના વડિલ ગુરુબહેને નિર્ણય કર્યો કે હું મારી જવાબદારીએ તમને તમારા ઈચ્છિત સાધ્વીજીના નામે દક્ષા અપાવીશ !!!.. આખરે ૨ વર્ષ અગાઉ એ દીક્ષા છે ગોઠવાઈ. વડિલ સાધ્વીજીએ પોતાના ઉપરોક્ત ગુરુબહેન પાસે મુમુક્ષુને શિષ્યા તરીકે સ્વીકારી લેવા માટે પ્રસ્તાવ મૂકયો. ત્યારે પણ આ મહાત્માએ
આ વાતને સવિનય ટાળવા માટે કોશિષ કરી પરત આખરે વડિલના મક્કમ નિર્ણયથી ઉપરવટ જવામાં અવિનય દોષ લાગવાનો સંભવ જણાતાં ન છૂટકે મૌન રહેવું પડ્યું અને...૩૦ વર્ષના દિક્ષા પર્યાય બાદ તેમના પ્રથમ શિષ્યા થવાનું સૌભાગ્ય મેળવીને એ નવદીક્ષિત ધન્ય બની ગયા છે.
જો કે છેલ્લે છેલ્લે એ વિનયી મુમુક્ષુ આત્માએ વડિલ સાધ્વીજીને જણાવી દીધેલ કે જો આ મહાત્માને આટલું બધું દુઃખ થતું હોય તો હું મારો આગ્રહ પાછો ખેંચી લઉં છું. આપને યોગ્ય લાગે તેના શિષ્યા મને બનાવી શકો છો !!! પરંતુ વડિલ સાધ્વીજીએ મુમુક્ષુ આત્માની વિશિષ્ટ પાત્રતા અને અનન્ય સમર્પણભાવ જોઈને આખરે ઉપરોક્ત સાધ્વીજીના જ શિષ્યા બનાવરાવ્યા !!
બહુરના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજે ૧૦૪ પર
