________________
-
-
અને ગોતવા મથીએ તે તે સાધકોને.. ૧. એક સાધકાત્માએ આયંબિલના રૂક્ષાહારમાં જ જીવનની મીઠાશ
માની મન મનાવી લીધું છે. અત્યાર સુધીમાં દસ હજારથી વધુ ! આયંબિલ થઈ ગયા છે, આગળ ચાલુ છે, કદાચ આત્મસાત્ તે તપ ! આત્માની આ લોકની અલવિદા સુધી ચાલે, અને અંતે ભવાંતરમાં પણ
તે તપથી જ તન્મયાત્મા તોફાની ભવસાગર તરી જાય. ૨. આવાજ તપસ્વીની મૂક સેવા દ્વારા અન્ય કોઈ આત્મા પોતાની
આત્મીયતા સાધી રહ્યો છે. વરસમાં ભાગ્યે જ બે-ત્રણ માસના પારણા. ચાલુ વર્ધમાન તપમાં પણ છાશવારે ઉપવાસ, તદુપરાંત પોતે લખું ખાઈ અન્યને તો લીલું જ વપરાવી રાજી થાય છે. ધન્ય છે તપ તથા
ત્યાગને. ૩. એક આત્મા સ્વયં સુજ્ઞ છે, જ્ઞાની છે. છતાંય કૃતને સરસ્વતીની ઉપમા
આપી શીલ (ચારિત્ર)ને લક્ષ્મી તરીકે નવાજે છે. સ્વયં પઠન-પાઠનમાં કુશળ છતાંય પૂરતી શક્તિ લગાવી તપને તપે છે. ચૂનાના વધેલા ! પાણીથી કાપ કાઢવો, પાણીને ઘીની જેમ વાપરવું, સ્વયં લાઈટ વગેરે માટે નિર્દેશ ન કરવો, શક્ય તેટલી વસ્તુઓ-ઉપધિઓ મૃતદોષ વગરની વ્હોરવી. સમય આવ્યે સુંદર વ્યાખ્યાન આપવા, લંગ કે વક્રોકિત તથા પરનિંદાથી બચી, સાધુ મર્યાદામાં પરમાત્મ ભક્તિ દ્વારા દર્શનશુદ્ધિ, સતત જ્ઞાનાભ્યાસ દ્વારા જ્ઞાન વિશુદ્ધિ ને વિવિધ અભિગ્રહો દ્વારા ચારિત્ર શુદ્ધિમાં ઊંડી આસ્થા ધરાવે છે. તપાસાધનાના ઉદેશ્ય પણ છે બહ્મચર્યરક્ષા, આરોગ્ય જાળવણી અને જ્ઞાનયોગ સહ સ્વલક્ષી જીવનધારામાં પ્રગતિ છે. લેખન, ચિંતન, મનન, અધ્યાપન, ધ્યાન જેમના પ્રિય અનુષ્ઠાનો છે. પ્રતિક્રમણ પણ ભાવાર્થના ચિંતન પૂર્વકના તથા સ્તવન-સઝાયો પણ સુંદર રાગ-રાગિણીમાં ગાવાની કુદરતી દેન છતાંય વાર્તાલાપ કે વ્યાખ્યાન પ્રદાન વખતે મુહપત્તિનો ઉપયોગ, નાના-નાના પ્રાયશ્ચિત્તોનું શોધન, તથા ગુરુકૃપાએ પ્રાપ્ત દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ ભાવને આશ્રી વિવિધ સાધુકિયાઓ તથા ઉત્સર્ગ અને અપવાદ પદોમાં અપ્રતિબદ્ધતા પૂર્વક આચરણ વગેરે વિશેષતાઓ છતાંય સ્વમુખે આત્મપ્રશંસા નથી કરતા. અન્યના આક્ષેપો કે અનુમોદનાને કેટલું વજન આપવું તે માટે સતત જાગ્રત રહે છે. સંકલ્પ-સાધનામાં દ્રઢ આસ્થા રાખે છે, અને આગમોના રહસ્યો સુધી પહોંચવાની ઊંડી સૂઝ છતાંય બાળજીવ સાથે બોધવૃદ્ધિ થાય તેમ નિસ્વાર્થનિસ્પૃહિતાથી વર્તે છે. પરિમિત શક્તિથી પૂરતી આરાધના છતાંય પોતાને બકુશ ને
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ ચોથો ૧૯૪ N
Annannadadaan
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
