________________
કુશીલ ચારિત્રવાળા કહી લઘુતાભાવ ધરે છે. .સ્વયં વિશાળ સાધુ-સાધ્વીઓના અધિપતિ છે, પણ તેમની ગૂઢતા-ગંભીરતા વિલક્ષણ છે. જીવનમાં સરળતા જ સર્વસાથિની સહાયક શક્તિ છે તેમ માને છે. અને કોને નિશા આપી વ્યવહાર કશળતાથી સંયમમાં સૌને સ્થિર કરે છે. વધુમાં વધુ જીવો જનધર્મની સર્વવિરતિ પામી શકે, અસંખ્ય યોગોમાં સૌ પોત પોતાની લાયોપથમિક શક્તિ પ્રમાણે વિકાસ સાધી શકે તથા કોઈ આશ્રિત પાસે અભિયોગ પૂર્વક કામ ન કરાવી ઈચ્છાકાર સમાચારીથી સાધુ-સંસ્થા ચલાવવાની જવાબદારી વહન કરે છે. ગુરુકપાએ સ્વયં અનેકોના ગુરુ છે, પણ ગુરુતાને બદલે લઘુતા વધુ પસંદ કરે છે. વિવિધ ગુણ સંપન્ન તથા જ્ઞાન પ્રધાન જીવન છતાંય અભિમાન લવલેશ પણ નહિ તેવી તેમની મુખાકૃતિ જ છે. અનેકોના જીવનની નાની મોટી છે ભૂલોની માહિતી, કારણો, નિમિત્તો વગેરેથી સુપેરે વાકેફ છતાંય કદીય કોઈનાય પ્રાયશ્ચિત્ત કે આલોચનાને અન્ય પાસે પ્રગટ ન કરી આલોચના લેનારને માર્ગદર્શક બને છે. સ્વયંની સંપૂર્ણશક્તિને સુસ્વાધ્ય છતાંય પોતાના નામ-ઠામ સાથેના જિનાલયો, ઉપાશ્રયો કે અનુષ્ઠાનોથી પર રહે છે. તેમની સાથેની કરેલ જ્ઞાનચર્ચા જ તેમને ઓળખવા પયપ્તિ થાય તેમ છે. ફક્ત ૧૪-૧૫ વરસના અલ્પ પયયિમાં જ ચાર-ચાર વખત લાગટ ૫૦૦ આયંબિલ, ફક્ત ૩-૪ દ્રવ્યના વૃત્તિ સંક્ષેપ અને સવિશુદ્ધ ગોચરી ગવેષણા સાથે પૂર્ણ કરી હાલે ૯૦ ની આસપાસ ઓળીઓ પૂર્ણ કરી ભાવિમાં શક્તિ પહોંચ્યું ત્રણ વાર વર્ધમાન તપની ૧૦–૧૦૦ ઓળી ! પૂરી કરવાની ભાવના રાખે છે. અભ્યાસની રૂચિ સારી છે, ગોચરી-પાણીથી મહાત્માઓની ભક્તિ તેમનો મુખ્ય વિષય છે. હાલે ૩૦૦ની આસપાસ ઓળી સુધી પહોંચનાર ઘોર તપસ્વીની ભૂરિભૂરિ
પ્રશંસા કરે છે. ૬. પૈત્રી ભાવના તો સાધુના પ્રાણ છે પણ તેથીય વધુ દુઃસાધ્ય છે પ્રમોદ
ભાવના. પણ તે આત્મા માટે તો પ્રમોદ ભાવના જાણે પરમ પ્રિય તત્ત્વ છે. નાનામાં નાના ગણાતા જીવાત્મામાં પણ જે જિનપ્રણિત ગુણોનું છે અંશમાત્ર દર્શન કરે તો ગુણાનુરાગથી તેમની સાથે વાતલિાપ કરી પરિચય સાધે છે, નોંધ લે છે, અન્યને જણાવી પઐશંસાના માધ્યમે ! પ્રોત્સાહિત કરે છે. “સારૂં એ મારૂં' એ જ ન્યાય તેમને પસંદ હોવાથી પોતે સંપ્રદાયનું બહુમાન જાળવી સંપ્રદાય કે ગચ્છવાદથી પર તટસ્થ
(બહુરના વસુંધરા-ભાગ ચોથો ૧૯૫)
