________________
એક જ લટ બાકી રાખવામાં આવે છે, જેનો લોચ દીક્ષા આપનાર ગુરુ પોતાના હાથે કરે છે. લોચ કરતાં અગાઉ અને લોન્ચ કર્યા પછી સાધુએ ગુર
ભગવંત પાસે ખાસ વિધિ કરવાની હોય છે. લોચ કરાવી લીધા પછી તમામ કે વડીલ સાધુ ભગવંતોને વંદન કરવાની વિધિ હોય છે. જૈન શ્રાવકો સાધુ !
કરતાં ઊંચા આસને બેસે તો તે ગુરુ ભગવંતનો અવિનય ગણાય છે, પરંતુ છે લોચ કરનારે ઊંચા આસને જ બેસવું પડે છે. યુવાન સાધુના લોચમાં
કારીગરને ખૂબ શ્રમ પડે છે. વૃદ્ધ સાધુનો લોચ ખૂબ આસાનીથી થઈ જાય છે. લોચ કરાવનારે જો આયંબિલ કે ઉપવાસની લાંબી તપશ્ચર્યા કરી હોય તો છે તેના વાળ પોચા થઈ જાય છે અને લોચ ખૂબ આસાનીથી થાય છે.
જૈન સાધુઓ માટે લોચની ક્રિયા ફરજિયાત બનાવવામાં આવી છે તેનો એક આડલાભ બતાવતાં ૫. ચન્દ્રશેખર વિજયજી મહારાજ કહે છે કે આ કઠોર નિયમને કારણે માત્ર મોજમજા કરવા જ સાધુ બનવા ઇચ્છતા બોગસ મેમ્બરોની ભરતી સાધુ સંસ્થામાં થતી નથી. સંસાર પ્રત્યે તમને ખરેખરો વૈરાગ્ય આવી ગયો છે કે નહિ તે જાણવાની અગ્નિપરીક્ષા એટલે લોચ. જેઓ શરીરને જ આત્મા માની બેઠા છે તેઓ લોચનું કષ્ટ સહન કરી ન શકતા નથી. લોચ જેવાં કષ્ટો પણ સહન કરવાની વીરતા જે સાધુમાં આવી
જાય તે પછી ભલે ગમે તેવા કર્થે આવે તો પણ પોતાની સાધનામાંથી વિચલિત થતો નથી. જૈન સાધુ એ ખરેખર દુનિયાની એક અજાયબી છે. તેમને કપડાં સીવવા દરજીની, જૂતાં બનાવવા મોચીની, ફર્નિચર બનાવવા. સુથારની, દાગીના ઘડાવવા સોનીની જરૂર નથી પડતી. તેમ વાળ કાપવા હજામની પણ જરૂર નથી પડતી. અઢારેય વર્ણની વચ્ચે રહીને પણ કોઇનીય મદદ વગર જીવી શકનાર જૈન સાધુ ખરેખર સ્વાવલંબનનો અને સ્વાધીનતાનો આનંદ માણે છે.
WAARAWANYAM
AMMASSAADADADANAS
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજો ૧૧૮)
