________________
થયું ભાંગી જંજાળ, સુખે ભજાશે શ્રીગોપાળ.’
મિત્ર તો વાત સાંભળતાં ખરેખર પોતાનું દુઃખ ભૂલી જ ગયો હતો, તેટલું જ નહિ, તેનો આત્મા કોઈ મહાત્મા જેવો નિર્મળ બની રહ્યો હતો તેવું મને ત્યારે લાગી આવ્યું, જ્યારે તેણે નવી ઉત્કંઠા ઠાલવતાં નવો પ્રશ્ન છોડ્યો, “સખે ! તારી પાસેથી સાંભળતાં મને તો વિચિત્ર-અનુભવ કંપારી રૂપે થઈ ગયો. મારું મન હવે હાશકારો નહિ પણ હાયકારો જ અનુભવશે, પણ તારી વાર્તાનો રંગ એવો તો લાગ્યો છે, કે પછી શું થયું તે જણાવીશ, તો જ મને શાંતિ થશે, આજે જ બલ્કે અત્યારે જ કહે કે પછી શું થયું ?”
જે ઉદ્યાનમાં અમારો વાર્તાલાપ ચાલી રહ્યો હતો, ત્યાંથી સૂરજદેવ નિત્યકર્મ બજાવી. વિશ્રામ હેતુ પાછા વળી રહ્યા હતા, પક્ષીઓ પણ સૂર્યદેવની સામે પોતાના આવાસમાં વળી રહ્યાં હતાં, માટે મેં પણ પાછા વળવાના મૂડમાં વળતો જવાબ વાળ્યો.
“ચાલ મિત્ર ! ઘર તરફ પગ ઉપાડ, જો અંધારું ફેલાઈ રહ્યું છે. પણ મને હવે તને જે પ્રકાશ મળ્યો છે તેથી આવું અંધારું નહિ નડે, તારી જિજ્ઞાસાના જવાબમાં સંક્ષેપમાં એટલું જ કે...”
અમે બેઉ ઘર તરફ વળવા વચમાં માર્ગ કાપવા ને મિત્રને હજુ વધુ વિચારશીલ બનાવવા ચાલતા કદમે જ મેં આગળ ચલાવ્યું ને રસ્તો કાપ્યો...
મિત્ર ! જો, જેમ આપણે ઉદ્યાનમાં હતા છતાં પંખીડાંના ગીતગાનમાં ભાન ભૂલ્યા ને આપણામાં જ એકતાન રહ્યા. તેમજ જેની દૃષ્ટિમાં સૃષ્ટિનું જે વાદળું દેખાય છે તેના ઉપર તેની જ વૃષ્ટિ વરસી રહે છે. પૂર્વભવનો કોઈ યોગભ્રષ્ટ જીવાત્મા બાકી રહેલ યોગનો સંોગ સર્જાવા અહીં આવી પડ્યો હતો, અને જોગ-સંજોગે તેને યોગના ક્ષેત્રમાં પ્રવેશ-પત્ર મળી ગયો, પછી શા માટે અત્ર-તંત્ર મનને ભટકવા મોકલાવે ? માસક્ષમણ, સિદ્ધિતપ, શ્રેણીતપ, ધર્મચતપ, ચત્તારી અઠ–દસ હોય, વીસ સ્થાનક, વરસી તપ, ૧૭-૧૬-૧૫-૧૨-૧૧ ઉપવાસ, અઠ્ઠાઈ, સંખ્યાબંધ અક્રમ-છઠ્ઠ, વર્ધમાન તપની પચાસ ઓળીઓ, સહજ સહજમાં સાધી, સાધ્વી પ્રમુખા બની ગયા. વંશવેલામાં હાલ ૨૧ મુમુક્ષુઓની જીવન નૈયાનાં ખેલૈયા બની ગયાં છે.
સંસારી પતિ પ્રવીણભાઈ રાગવશ દીક્ષાનું નામ સાંભળતાં કમકમી જતા, તેઓ જ પાછળથી સાધ્વીજી શ્રી વસંતપ્રભાશ્રીજીને મનોમન નમી ગયા, અને આજેય પ્રસંગે પ્રસંગે પોતાની પુણ્યલક્ષ્મીનો સદ્યય કરી યત્કિંચિત્ ઋણ ઉતારવા જાગૃત છે. અને લોકના અવાજમાં અવાહનો સૂર વધુ સંભળાતો હતો તે સૌ આજે દીક્ષાનાં કારણોની અફવાહના પ્રાયશ્ચિત્ત પેટે જાણે આજે વાહવાહ બોલાવવા માંડ્યાં છે, પુરુષને છાજે તેવાં
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ બીજો – ૨૬૦
W
