________________
૭૪ : તીર્થરક્ષા સાથે શાસનરક્ષા માટે આચાર્યશ્રીની જાનફેસાનીની તૈયારી સાથે અપૂર્વ દીર્ઘદર્શિતા !
એ તીર્થની રક્ષા માટે તે આચાર્ય ભગવંતે પોતાના તમામ શિષ્યો સાથે કિલ્લાની ચોમેર ઊભા રહીને આખી રાત ચોંકી પહેરો ભર્યો હતો. માત્ર પોતાના પટ્ટ શિષ્યને ત્યાંથી રવાના કરી દીધા હતા. તેમણે તેમને આગ્રહ પૂર્વક રવાના કરતાં કહ્યું હતું કે “હું કદાચ ભલે ખપી જઈશ. પણ તારે તો મારી પાછળ શાસન ચલાવવાનું છે. માટે તું અહીંથી ચાલ્યો જા.”
૭૫ : બ્રહ્મચર્યની રક્ષા માટે અદ્ભુત જાગૃતિ
સાધ્વીજીનો ઉપાશ્રય સાધુના ઉપાશ્રયની લગોલગ હતો. વયોવૃદ્ધ આચાર્ય ભગવંત ત્યાં પ્રવેશ કરતાં જ પરિસ્થિતિ જોઈ લીધી. ઉપર ચડતાં પહેલાં અગ્રણીઓને બોલાવીને દરવાજે તાળું મરાવ્યું. તે પછી જ તેઓ પોતાના શિષ્ય પરિવાર સાથે પુરુષોના ઉપાશ્રયના મેડા ઉપર ગયા.
૭૬ : સંયમના સ્વીકાર માટે અનુમતિ ન મળતાં અબળા ગણાતી નારીઓએ દાખવેલા અદ્ભુત પરાક્રમોની યશોગાથા !!!
સૌરાષ્ટ્રમાં બોટાદ ગામે. સં. ૧૯૨૪માં જન્મેલા સાંકળીબેનના લગ્ન ૧૪ વર્ષની વયે થઈ ચૂક્યા હતા. પરંતુ કર્મસંયોગે બે વર્ષ બાદ ૧૬ વર્ષની વયે તેમને વૈધવ્યની પ્રાપ્તિ થતાં સખત આઘાત લાગ્યો. પરંતુ ધાર્મિક સસ્કારો હોવાથી વિપત્તિના સમયે વિષાદને દૂર કરી સમતા ભાવે આત્માને ભાવિત કરતાં વૈરાગ્ય રંગે રંગાવા લાગ્યા.
તે વખતે બોટાદ તરફ સંવેગી સાધુ-સાધ્વીજીઓનો વિહાર વિરલ હતો. પરંતુ સદ્નશીબે પૂ. વૃદ્ધિચન્દ્રજી મ. ના શિષ્ય પૂ. ગંભીરવિજયજી મ. ના બોટાદ ગામે પગલા થતાં તેમના ઉપદેશથી સાંકળીબેનનો વૈરાગ્યભાવ દૃઢ થયો. ધાર્મિક અભ્યાસમાં આગળ વધવા લાગ્યા. ત્યારબાદ પરમ ત્યાગી પંજાબી સાધુ પૂ. લબ્ધિવિજ્યજી મ. નું બોટાદમાં ચાતુર્માસ થતાં તેમના વ્યાખ્યાન શ્રવણથી સાંકળીબેનની વૈરાગ્યની જ્યોત પ્રજ્વલિત બની.
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજો ૬૮
