________________
ANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNAANNNNNNNNNNNNNNNNNNNnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
{ ત્યાં આ કાર્યમાં કોઈ અંતરાયરૂપ નહિ બની શકે.”
આખરે ચારે જણા રાત ત્યાં રોકાઈને બીજે દિવસે વહેલી સવારે હજામને સાથે લઈને ઉપરોક્ત મંદિર પાસે પહોંચ્યા. પ્રભાવતીબેનના આનંદનો પાર ન રહ્યો. મુંડન કરાવીને ત્યાં એક ટેકરીની પાછળ ઠંડા પાણીથી સ્નાન કરીને દીવાળીબાઈની સૂચના મુજબ વડલાની છાયા નીચે નવકાર મંત્ર ગણતા ગણતાં પૂર્વ દિશા સામે મુખ રાખીને સ્વયમેવ સાધ્વીજીનો વેષ ધારણ કરી લીધો !!! પિતાશ્રીએ તથા દીવાળીબાઈએ મંગળ રૂપ કેસરના | છાંટણા કપડા ઉપર નાખ્યા હતા. અને ત્રણે જણાએ અક્ષતથી નૂતન દીક્ષિતને વધાવ્યા.
કેવી દીક્ષા/ન ઠાઠમાઠાન કોઈ મુહુર્ત!
... ત્યારબાદ સહુ ઉમરાળા ગામના દેરાસરમાં આવ્યા. નવદીક્ષિતે જાતે પ્રભુ સમક્ષ ચોવિહાર ઉપવાસનું પચ્ચકખાણ લીધું. વાડીલાલભાઈએ શ્રી સંઘને સર્વ વાત જણાવી અને નવદીક્ષિતને સાચવવાની ભલામણ કરી. સંઘે હા પાડતાં પોતે શ્વસુરપક્ષના લેખિત કાગળો લેવા બહારગામ ગયા. આ બાજુ સંઘે સાંજે નવદીક્ષિતને ઉમરાળા છોડી જવાની વાત કરી .છેવટે મણિબેનની સલાહ મુજબ દિવાળીમા સાથે તેઓ ૩ માઈલ દૂલ પીપરાળી ગામે ગયા. સંઘની રજા લઈને ઊતર્યા.
આ બાજુ વાડીભાઈને મંજુરીના લેખિત કાગળો મળી ચૂક્યા હતા. એ કાગળો લઈને ખંભાત ગયા. ત્યાં સા. શ્રી ગુણશ્રીજીના પ્રચુરણીને કાગળો બતાવી તેમનો આજ્ઞાપત્ર મેળવી પછેગામ ગયા. ત્યાં સા. શ્રી ગુણશ્રીજીને પત્રો વંચાવ્યા. તેમણે નૂતન દીક્ષિતને પછેગામ લઈ આવવા જણાવ્યું. ત્યાંથી વાડીભાઈ તથા મુનિમજી ઉમરાળા થઈને પીપરાળી આવ્યા. બધી વાત થઈ. છેવટે બીજે દિવસે ગુરુ-શિષ્યાનું મિલન થયું. મહા વદિ ૧૩ના દિવસે સા. શ્રી ગુણશ્રીજીએ દેરાસરમાં - ઠવણી મૂકીને “કરેમિ ભંતે” ઉચ્ચરાવ્યું !... એ શુભ દિવસ હતો વિ. સં. ૧૯૯૨ મહા વદિ ૧૩નો ! ૧૨ મહિના સુધી અજોગી રહ્યા. એ દરમ્યાનમાં પણ તેમના વિનય - વૈયાવચ્ચના અદ્ભુત ગુણો જોઈને આગેવાન શ્રાવિકાઓ “સા. વિનયશ્રીજીના હુલામણા ઉપનામથી બોલાવતા થઈ ગયા. ખંભાતમાં પ્રથમ ચાતુમાસ પૂર્ણ કરીને છે કપડવંજમાં પૂ. આ. શ્રી અમૃસૂરીશ્વરજી મ. સા. ની વરદ હસ્તે નાની તેમજ મોટી દિક્ષાની ક્રિયા થઈ. આ પ્રસંગ તેમના સંસારી પિતાશ્રીએ ખૂબ જ ઠાઠમાઠથી ઉજવ્યો હતો.
આ રીતે ઘેઘૂર વડલા નીચે સ્વયમેવ વેષ પહેરી દક્ષા લેનાર આ સાધ્વીજી આજે ૧૦૮ થી અધિક શિષ્યા-પ્રશિષ્યાઓને વડલાની જેમ a wesson
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ ત્રીજો ૭૪
WANA
