________________
SAMSAR SAMUDRA. G = GLORIOUS AND INDESCRIBABLE ESTABLISHE
MENT OF JINESHWARS. H = HISTORY OF HIS HIGHNESS AND HOLYMEN
CONCERNING JAINISAM.
શ્રમણ-શ્રમણી રત્નોને જો COLLEGE STUDENT કહીએ તો શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ પણ SCHOOL STUDENT જેવા કેમ ન ગણાય?? અલબત્ત સૌએ પોતપોતાના સ્થાનની સાધનામાં સફળતા સાથે ધર્મપરીક્ષામાં PASS થવાનું છે.
આ પુસ્તકના કોઈક પાત્રો ન જાણે મુમુક્ષુઓ હશે ને ભાવિમાં દિક્ષા લેશે, તો કોઈ શ્રાવક મટી શ્રમણ પણ બની ગયા હશે. છતાય જેમના જેમના ઉદાહરણો ગુણાનુરાગી ગણિવર્ય શ્રી મહોદયસાગરજી મ. સા. એ આલેખ્યા છે તે સૌએ તો ખાસ પોતાની પ્રશસ્તિ વાંચી લગીર લેવાઈ નથી જવાનું પણ તે પછી ઊંડાણમાં ઊતરી તપાસ કરવાની છે કે પોતામાં હજુ કર્મ-કદમ કેટલો બધો જામેલો હશે કે ગમે તેવા ગુણોના વિશેષ આવિભાવ છતાંય આ ક્ષેત્રથી આ કાળમાં મોક્ષ મળે તેવું પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય જે ખૂટે છે તે જ તેના પાપોદયની ચાડી ખાય છે. વધુ તો શું કહીએ પણ જેમ પોતાને છદ્મસ્થ તરફથી પ્રશંસા પુષ્પો મળ્યા છે કે મળશે તેથીય વધુ આશા-અપેક્ષા તો કેવળીઓના CERTIFICATE ની જરૂરી. આગારી મટી અણગારી બનનાર સાધકે તો સાવ સાવધ થઈ ચેતી જવાનું છે કે ઉપવૃંહણાની ઊંચાઈ કે ઉપર ચડ્યા પછી પતનની પગથારે પગ ન પડી જાય, બલ્ક એક
ગુણવિશેષની ઉપલબ્ધિમાં છકી ન જઈ મુક્તિની લબ્ધિ કેમ લાધી જાય તેની કે ચિંતા કરવાની છે. સંસારાવસ્થાના સરવાળા કદાચ સો સુધી સાંપડી પણ ગયા હોય તોય સન્યાસાવસ્થામાં તો શૂન્યાવસ્થાથી જ સર્જન-અર્ચન કરી પાપોનું વિસર્જન કરવું બાકી રહે છે. તેમ જે ગૃહસ્થ ઉપર ગણિશ્રીજીએ પ્રશંસા પુષ્પો વેર્યા છે તેણે તેની પુષ્પમાળા પહેરવા પહેલાં પાછા પગલાં ભરી પોતાની પરાધીનતા પીછાણવાની છે કે કેવી કર્મની કાટખીલી કે પોતે હજુ મોહરાજાની જીહજૂરીમાંથી જ બહાર નથી આવી શક્યો ત્યાં ભાડતી અલંકારોથી શણગાર સજી લોકમાં ગુણશ્રીમંત તરીકે ગણાય તોય શું ? જે હોય તે, સારમાં એટલું જ કે સૌએ પોતપોતાના પગને પ્રગતિ પંથે ધપાવવા જ કટિબદ્ધ બનવાનું છે, સંકલ્પ કરવાનો છે, પૂર્વજોના પરાક્રમો સામે પોતાની પામરતા પખવાની છે, અન્યથા પિતાના મુખે પોતાની પ્રશંસા પ્રથમ વાર જ પરાણે સાંભળવામાં સફળ થયેલા ચિત્રકાર પુત્રની તે પછીની પ્રગતિ સાવ અટકી ગયા જેવો બેતાલ થયા વગર નહિ રહે કદાચ ગુણસમૃદ્ધિ વસ્તુપાળ-તેજપાળ જેવા શ્રાવક રત્નો અને અનુપમાદેવી જેવી
પાપ
: ૨૦:
