________________
Annnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
=
=
=
=
=
=
માતા-પિતાના આગ્રહને લીધે સાંસારિક અભ્યાસમાં મનને મારી મચકોડીને મૂકવું પડ્યું, પણ કોણ જાણે કેમ, તે પુણ્યપુરુષ જેટલીવાર યાદ આવ્યા તેટલી વાર તેમનો પ્રશ્ન જવાબ આપું તો તું પણ દીક્ષા લઈશ ને?” જતીનને યાદ છે આવવા લાગ્યો. એ પ્રશ્નનો જવાબ જો કે તે વખતે એ હોતો આપી શક્યો, પરંતુ તે પ્રશ્નનો જવાબ આપવો જ જોઈએ. તેવું કર્તવ્યભાન જાગવા લાગ્યું. અને આખરે એ પ્રશ્નનો જવાબ જ્યારે તૈયાર કરી શક્યો ત્યારે જવાબનો આકાર કાંઈક એવો હતો કે- “હા. હું પણ દીક્ષા લઈશ !' તેમ છતાં એ જવાબને ન તો એ જબાન ઉપર લાવી શક્યો કે ન તો એ આકારને સાકાર કરી શક્યો. કારણકે તેટલી તૈયારી જેટલા દિવસો પછી થઈ હતી, તેટલામાં તો યુવાની ઊગી ઊઠી હતી. મૂછનાં દોરા ફૂટી નીકળ્યા હતા. સાથે મોહનાં દોરા પણ. આવવા લાગ્યા હતા.
B.com. સુધીનું વ્યાવહારિક જ્ઞાન મેળવવા કોલેજના પગથિયા ઘસાવા લાગ્યા અને સાથે સાથે વ્યવસાયિક જ્ઞાન મેળવવા દુકાનના પગથિયા પણ. આમ વ્યાવહારિક અને વ્યવસાયિક બે પાંખો આવવાથી લાલસાના વાયુમાં તૃષ્ણાના ગગનમાં એ ઉડાન કરી રહ્યો હતો. છતાં પણ ખુશ નશીબીની વાત તો એ હતી કે જતીનનાં જીવન રૂપી પતંગની દોરીનું કુશળ સંચાલન એના વર્તમાન ગુરુદેવ પ. પૂ. પન્યાસ પ્રવર શ્રી જયસોમવિજયજી ગણિવર્ય મ. સા. એ નિયમિત પ્રેરણા પત્રોનાં માધ્યમ દ્વારા સંભાળી લીધું હતું. તેથી જ જ્યારે તન ત્રણમાંથી એર કમાવવા દોડતું છે હતું, ત્યારે પણ એનું મન સંયમ જીવનને મેળવી લેવા માટે ખેંચાતું હતું. ઘરમાં ભાઈ-ભાંડુઓમાં જયેષ્ઠ હોવાના કારણે જલ્દી જવાબદારી આવી ગઈ ! હતી. પરંતુ કિશોરવયમાં ધર્મના વવાયેલા બીજમાંથી આદર્શોનાં છોડવા ઊગી ગયા હતા. તેથી કમાવવાની લગનીમાં પણ પરમાત્માના શાસનપ્રતિ એની લગની લગાડવામાં બહુ ફરક ન પડ્યો, અને તેથી જ જીવનની કોઈ ઘન્ય પળે જતીનકુમારે પૂજ્યપાદ આચાર્ય ભગવંત વિજય વિકમસૂરીશ્વરજી મ.સા.ની પાવન પ્રેરણા મુજબ ૨૨ વર્ષની યુવાન વયે પાંચ વર્ષ માટે બ્રહ્મચર્યવ્રતની પ્રતિજ્ઞા લઈ : કે લીધી!
પાણી પહેલાં પાળની માફક આ પ્રતિજ્ઞાએ જ તેને મુનિજીવનની પ્રાપ્તિમાં મહત્ત્વનું બળ પૂરું પાડ્યું છે. એનો વિચાર કરતાં પચ્ચકખાણ આવશ્યકનાં ઉપદેશક શ્રી અરિહંત પરમાત્મા અને તેમના શાસન પ્રત્યે મસ્તક અહોભાવથી ઝુકી જાય છે.
આબાલબ્રહ્મચારી જતીનભાઈનાં માતુશ્રી કંચનબેનને કિડનીની બિમારીના લીધે આખા શરીરે સોજાના કારણે ગૃહકાર્યમાં તકલીફ પડતી
women news બહુરના વસુંધરા-ભાગ બીજો, ૩૦