________________
ક્રિયાઓમાં સ્વજન-મિલન ત્યાગની પ્રેરણા આપનાર આ પ્રેરક જીવન આપણને સૌને સાચું પ્રેરક બને તેવી અભિલાષા]
૮ : “ના ! હવે મારે બીજો પુત્ર નથી જોઈતો !”
આપણે એમને સૂર્યમતીબેન કહીશું. એમની ઉંમર ૩૨ વર્ષની. પોતે સરકારી ગેઝેટેડ કક્ષાના અધિકારીના પત્ની. એમનો એકનો એક ચાર વર્ષનો પુત્ર ટૂંકી બીમારીમાં જ સ્વર્ગવાસી બન્યો.
સંસારની ભયંકરતા, વસ્તુની અનિત્યતા, અશરણતા આદિની વાતો એમણે સદ્ગુરુઓની પાસેથી સાંભળી હતી, વાંચી હતી. પુત્રગમન બાદ એમણે હાથ જોડીને પોતાના શ્રાવકપતિને વાત કરી, ‘આપણે હવે કટુવિપાકવાળા સંસારભોગથી સર્યું ! તો સંમત થાવ તો હવે આપણે બીજો પુત્ર પણ જોઈતો નથી. અને સંસારભોગ પણ જોઈતા નથી. આપણે હવે સુગુરુના મુખે ભગવંત સમક્ષ ચોથું વ્રત લઈ લઈએ તો કેમ ?’
એમના પતિ તુરત તો આ વાત સ્વીકારવા તૈયાર ન થયા. પણ બહુ જ ટૂંકા સમયમાં એ બન્ને પતિ-પત્ની સદ્ગુરુની અંગત પ્રેરણાથી ચતુર્થવ્રતધારી
બન્યા...
સંસારમાં રહીને પણ એ યુવાન પતિ-પત્નીએ બ્રહ્મચર્યવ્રત સુંદર રીતે પાલન કર્યું. પોતાના પતિને ઘરની ચાવી આપવાની હોય તો પણ એ બેન કદાપિ અડીને નહોતા આપતા, પણ દૂરથી જ અડક્યા વગર આપતા. સાથે એક જ ઘરમાં રહેવા છતાં એમણે કદાપિ એક જ રૂમમાં શય્યા નથી કરી. એટલું જ નહિ રાત્રિએ પોતાના રૂમને અંદરથી બંધ કરી એ સૂઈ જતા.
આજે પણ સુંદર દેશિવરતિપણું પાલન કરી રહ્યા છે. ધન્ય જિનશાસન જ્યાં આવા સ્ત્રીરત્નો મળતાં રહે છે !!!....
૯ઃ શીલરક્ષા
કેટલાક વર્ષો પહેલાંની વાત છે. ડોક્ટર હતા મૂળ પાલનપુરના, યુવાન વય, રૂપાળા, વધુ ભણવા ઈંગ્લેન્ડ ગયા. ડિગ્રી મેળવી. મોટી હોસ્પિટલમાં સારી નોકરી મળી. પોતાની ડ્યુટી મુજબ એક રાત્રે રાઉન્ડ લગાવી પોતાની રૂમમાં આવ્યા. ડોક્ટરને ખબર નહિ ને પાછળથી એક રૂપવતી નર્સે રૂમમાં
બહુરત્ના વસુંધરા-ભાગ બીજો – ૫૭
