________________
આત્મસાધક હતા. તેઓ કાયમ એકાશણા કરતા. એકાશણમાં પણ એક જ વસ્તુ વાપરતા. છેલ્લે કેટલાક સમયસુધી તેઓ માત્ર દૂધ કે છાસનું પાણી જ વાપરતા !
સાધુની માફક તેઓ કદી સ્નાન કરતા ન હતા. તેમજ પગમાં પગરખા પણ પહેરતા નહિ. તેમને ભયંકર ટી.બી. નું દર્દ હતું તે પણ દવા લીધા વિના ફકત સાધનાથી જ મટાળ્યું.
વિશિષ્ટ ધર્માત્મા તરીકે એમની એવી સુંદર છાપ હતી કે જયપુરમાં કોઈએ પણ મોટી તપશ્ચર્યા કરી હોય તો તેમને પારણું અમરચંદભાઈના હાથે જ કરાવવામાં આવતું તેમજ એ મોટા તપસ્વીને ત્યાં ઉકાળેલું પાણી અમરચંદભાઈના ઘરેથી જ મોકલવામાં આવતું !.....
એક વખત તેમના પરમોપકારી સા. શ્રી વિચક્ષણાશ્રીજી દક્ષિણ ભારત તરફ પ્રયાણ કરી રહ્યા હતા ત્યારે અમરચંદભાઈએ એવો અભિગ્રહ ધારણ કર્યો કે જ્યાં સુધી સા.શ્રીવિચક્ષણશ્રીજી પુનઃ જયપુરમાં ન પધારે ત્યાં સુધી મૌન ધારણ કરીને સાધના કરવી. આ અભિગ્રહ બાદ સાધ્વીજી ૧૮ વર્ષે પાછા જયપુરમાં પધાર્યા ત્યાં સુધી અમરચંદભાઈ મૌન જ રહ્યા !!!....કેવી અજોડ ગુરુભક્તિ !....કેવો અનુપમ સાધના પ્રેમ !!...કેવી અદ્ભુત અંતમુર્ખતા !!! સાધ્વીજી જયપુરમાં પધાર્યા તેનાથી પહેલાં અમરચંદભાઈને પોતાના આયુષ્યની સમાપ્તિ અંગે સાધના દરમ્યાન સંકેત મળી ચૂકયો હતો કે ૧૮ મી તારીખના આયુષ્ય પૂર્ણ થવાનું છે. આથી તેમણે ૧૪ મી તારીખથી જ સાગારિક અણસણનો પ્રારંભ કરી દીધો હતો ....
૧૮મી તારીખ પસાર થઈ ગઈ છતાં તેમને કંઈ જ ન થયું ત્યારે તેમને પારણું કરી લેવા માટે વિનંતિ કરવામાં આવી પરંતુ અમરચંદભાઈએ સંકેતથી સૂચવ્યું કે ૧૮ મી તારીખ નક્કી જ છે. મહિનો ગમે તે હોય. અને ખરેખર બીજા મહિનાની ૧૮ મી તારીખે જ તેઓ ૩૫ દિવસનું અણસણ પૂર્ણ કરીને સમાધિપૂર્વક સ્વર્ગવાસ પામ્યા !....
સ્વર્ગવાસથી એક જ દિવસ અગાઉ તેમણે મુનિવેષ પણ ધારણ કરી લીધો હતો !
છેલ્લે સાધ્વીજીએ તેમને પૂછેલ કે- તમારી ૧૮ વર્ષની મૌન સાધનાની ફ્લશ્રુતિ શું ?” ત્યારે તેમણે જણાવ્યું કે -- મારી ભાવના હતી કે મારા અંત સમયે ગુરુ મહારાજની હાજરી હોવી જોઈએ. અને મારી એ ભાવના પરિપૂર્ણ થઈ રહી છે તેનો મને અપાર આનંદ છે”... આટલું બોલીને તેઓ પુનઃ મૌન થઈ ગયા હતા...
બહુરત્ના વસુંધરા–ભાગ બીજો = ૨૧૪
