________________
૪૫
ચર્થોક્ત (શાસ્ત્રોક્ત) આજ્ઞામાં તત્પર એવા મુનિઓને ભાવના વડે (અનિત્યાદિ ભાવનાઓ વડે ) ભાવસ્તવ હોય છે, અને ગૃહસ્થને પહેલા દ્રવ્યસ્તવ પણ હોય છે, અને ભાવસ્તવ દેશથી હોય છે. ઉગ્રવિહાર પણું તે ભાવાર્ચન, અને જીનપૂજા તે દ્રવ્યાર્ચન કહેવાય. ભાવાર્ચનથી ભ્રષ્ટ થયેલ જીવે દ્રવ્યાર્ચનમાં ઉદ્યમવાળા થવું. પરંતુ સાધુને વેષ ધારણ કરનાર એ જે મુનિ કેવળ વેષ માત્ર વડે આજીવિકા કરવામાં તત્પર છે, તેને દ્રવ્યસ્તવ ઉચિત નથી, કારણ કે શાસનની નિંદા થાય છે. તે લિંગંધારીઓએ સામાચારી–કલ્પ–માર્ગ–પ્રવચનપ્રભાવનાદિ–અને ઉત્તમ સમ્યકૃત્વરત્ન એ સર્વ અત્યંત રીતે લૂંટયું છે વિરાવ્યું છે એમ જાણવું. જો શુદ્ધ એવા યતિલિંગને આચરવા સમર્થ ન હેચ અને પૂજાની આકાંક્ષાવાળો હોય તે ગૃહસ્થિલિંગને ગ્રહણ કરે, કારણ કે લિંગધારી મુનિ પૂજવા યોગ્ય હોતે નથી. જે દ્રવ્યલિંગીઓએ જીન ચિત્ય ગ્રહણ કર્યું હોયતે. (જીન ચિત્ય) અવદ્ય (સાવદ્ય) જાણવું, અને સાધુ તેના. ઉદ્ધારને માટે (તે ચિત્ય પુનઃ ગ્રહણ કરવાને) ઉપદેશ ન આપે અપાવે. ચૈત્યવાસી વિશિષ્ટ છે કે જીનાલય છે તો પણ તે સાવદ્ય છે, તે કારણ માટે કમળપ્રભાચાર્યે આ સંબંધમાં દ્રષ્ટાંત આપ્યું છે. (તે આ પ્રમાણે- જે જીન ભક્તિ અનાર્યલિંગીઓના (લિંગધારીઓના) સાવદ્યો વડે (સાવધ વ્યાપાર વડે) કરાય છે તે પ્રતિમા અને પ્રાસાદ વિગેરે (ની ભક્તિ) બધિ રૂપી ચન્દનવૃક્ષને (બાળવામાં
૧ પાપવાળું.
