________________
* ૧૭૬ છતે ઉત્તમ ગુણે વડે ભાવશ્રાવકણું પ્રાપ્ત થાય છે. અને ગીતાર્થ ભગવન્ત તે સાવઝાવજનાં ઋક્ષનો આ પ્રમાણે કહે છે—કૃતમ ( ધર્મકાર્ય કરનાર ), તથા શીલવાન, ગુણવાન, જુવ્યવહારી (સરળ સ્વભાવે વ્યવહાર પ્રવર્તાવનાર), ગુરૂશુશ્રુષા-સેવા કરનારે, પ્રવચનકુશળ, એ લક્ષશેવાળે નિશ્ચય મવશ્રાવ છે. તથા જીનમતને સારુ જાણનારા અને સિદ્ધાન્તના જ્ઞાતા એવા મુનિએ. ( એટલે ગીતાર્થે ) જે કારણથી શ્રાવકનાં ભાવગત ૧૭ લિંગ ( ૧૭ ભાવલિંગ આ પ્રમાણે કહે છે : (શ્રાવકનાં તે ૧૭ ભાવલિંગ આ પ્રમાણે–) સ્ત્રી તેને વશવતી ન હોય), ઈન્દ્રિ (ના વિષયમાં પરાધીન ન થનાર), ધન (સંબંધિ મમત્વભાવ રહિત), સંસાર (ને અસાર જાણનાર) વિષય (થી વૈરાગ્ય ભાવવાળે), આરંભ (કરવિામાં પાપભીરૂ), ગૃહ (સંબંધ મમત્વભાવ રહિત), દર્શન (સમ્યકત્વવાન), ગાડર પ્રવાહ (પ્રમાણે નહિં ચાલનાર)
કરવું” એમ કહેવાને ભાવાર્થ એ છે કે ગ્રહવાસમાં રહેલે ગૃહસ્થ પિષ્ય વર્ગને પિષણ કરવા વિગેરે કાર્યમાં બંધાયેલું હોવાથી તેમાં લોક નિંદા અને શાસન હીલના ન થાય તેવી રીતે ધર્મ અર્થની અને કામને પરસ્પર બાધા ન પહોંચે તેવી રીતે પ્રત્યાખ્યાન કરવું. નહિંતર સર્વથા કુટુંબને ત્યાગ કરી મુનિ ધર્મ સ્વીકાર. પરન્તુ, શ્રાવકધર્મમાં શિથિલતા ન રાખવી.
૪ મેં શું પ્રત્યાખ્યાન કર્યું છે, અને કયે ભાંગે કેવી રીતે કર્યું, છે ઈત્યાદિ ભૂલી ન જાય. પૃષ્ઠ ૧૭૫ માં ૪ નંબરને આંક જે.
