________________
૨૭૨
વોઢિામ' ઈત્યાદિક પ્રાર્થના તુલ્ય છે એટલે બેધિ પ્રાર્થના જેમ નિયાણારૂપ નથી તેમ આ “પ્રણિધાન” પણ શુભ અધ્યવસાયના કારણ રૂપ હોવાથી નિયાણા રૂપ નથી તેથી જ તેની પ્રવૃત્તિ છે. નહિ. તે ચૈત્યવંદનના અંતે તે ભણાય જ નહિ. ૨૧-૩૦ છે
એવી રીતે “પ્રણિધાન” મેગે ઈષ્ટફળની સિદ્ધિ સંપજે છે. નહિ તે પ્રણિધાન શુન્ય અનુષ્ઠાન નિદ્ઘ દ્રવ્ય અનુછાન જ કહેવાય છે. એટલા માટે યોગ્ય ભૂમિકા વિશેષે આ
પ્રણિધાન” નું કહેવું અવિરૂદ્ધ-ઉચિત જ છે. જે “હવે તેને વિધિ કહે છે.” સંવિજ્ઞ એટલે મોક્ષાથી અથવા ભવભીત જને સાવધાન થઈ તીવ્ર શ્રદ્ધા વડે એ (માનસિક વિધિ કહ્યો, હવે કાયિક કહે છે) મસ્તક ઉપર બે હાથની અંજળી સ્થાપીને આ પ્રણિધાન આદર પૂર્વક કરવું.
તેને પાઠ ક્રમ ભતાવે છે.” હે વીતરાગ ! (ઉપલક્ષણથી હે વીતષ! અને હે વતહ !) આપ જયવંતા વર્તો. હે જગદગુરૂ હે ભગવાન્ ! આપના પ્રભાવથી મને પ્રાપ્ત થાઓ! ભવમાં નિર્વેદ (સંસાર ઉપરથી વૈરાગ્ય), માર્ગીનુસારપણું (મેક્ષમાર્ગમાં પ્રયાણ) અને ઈચ્છિત ફળની પ્રાપ્તિ. (જેથી ચિત્ત સ્વસ્થ થાય અને ધર્મમાં સુખે પ્રવૃત્તિ થાય એવી જોગવાઈ મળે ! તેમજ લોકવિરૂદ્ધ કાર્યને ત્યાગ, માતા પિતા ધર્માચાર્યાદિ ગુરૂજનની પૂજા–ભક્તિ, પરેપકાર, શુભ ગુરૂ મહારાજને સંગ, અને તેમની આજ્ઞાનું અખંડ પાલન જીવિત પર્યત મુજને હે ભગવન આપના પસાયે
