________________
૨૯૯ દીક્ષા ગ્રહણથી અંગીકાર કરેલા સમ્યકત્વ તથા તત્સહગત શમ સંવેગાદિ ગુણે, સાધર્મિક સાથે પ્રીતિતત્ત્વબેધ, અને ગુરૂભક્તિ તે ગુણેની દીક્ષા દિવસથી દિનદિન વૃદ્ધિ થવી એ સમ્યગ્ન દીક્ષાનાં સાચાં ચિન્હ સમજવાં. અતિ શુદ્ધ અધ્યવસાયથી તેમજ તે વડે માઠાં કર્મ ખપી જવાથી ખરેખર ઉત ગુણેની વૃદ્ધિ થાય છે. કેમકે એવો નિયમ છે કે “કારણ જોગે કાર્ય નીપજે” માટે ઉકત ગુણવૃદ્ધિ એ તેનું ખરૂં ચિન્હ છે. છે શ્રુત ચારિત્રરૂપ ધર્મ ઉપર બહુમાન રાખવાથી તેમજ સાધમિક ઉપરના સ્નેહથી તેમનું વાત્સલ્ય (ભકિત) કરવાથી નિ સ્વગુણની વૃદ્ધિ થાય જ છે. તેથી તે સમ્યગ્ન દીક્ષાનું ખરૂં ચિન્હ સમજવું. છે કરવામાં આવતાં સદમનુષ્ઠાનથકી ઘણું કરીને સમસ્ત જ્ઞાનાવરણીય પ્રમુખ ઘાતિ કર્મોને ક્ષપશમ થાય છે. એવી રીતે જ્ઞાનાવરણીય કર્મ દ્વિર ટળવાથી નિચ્ચે તત્ત્વજ્ઞાનની વૃદ્ધિ થાય છે. તેથી તે ખરૂં ચિન્હ છે. ૩૧-૪૦ |
આ સમસ્ત શુભ સંપદાના પરમ હેતુ (પૃષ્ટ આલંબનકારણ) ગુરૂ મહારાજ છે, એવા સમ્યગુ બેધથી ખરેખર ગુરૂ ભકિતની વૃદ્ધિ પણ થાયજ છે. એ રીતે કલ્યાણભાગી આ મહાનુભાવ દેવ ગુરૂની ભકિત પ્રમુખ દીક્ષાગુણને અનુક્રમે ભાવથી સેવત તો છેવટે સર્વવિરતિરૂપ પરમ દીક્ષાને પણ પામે છે. જેમ દેશવિરતિ દીક્ષાને પામે તેમ સર્વવિરતિ પણ પામેજ છે મિથ્યાત્વ, અવિરતિ, કષાય અને દુષ્ટ વ્યાપારરૂપ મિથ્યા (મેક્ષમાર્ગથી વિપરીત) આચારને પરમાર્થથી (શુદ્ધ અંતઃ
