________________
૨૮૮
સરખી દેખાતી) પૂર્વોક્ત યુક્તિથી લૌકિકજ જાણવી. તેમજ . ઉક્ત વંદનામાં શુદ્ધ શ્રદ્ધાન તથા ભક્તિનો અભાવ હોવાથી
કેવળ અર્થશન્ય–ઉપયોગ શૂન્ય “ઠાણેણં, મહેણું, ઝાણેણું ઈત્યાદિક પદ ઉચ્ચારવાથી તે અવશ્ય મૃષાવાદરૂપ થાય છે. એમ વિચારી હૃદયે સાન લાવી તેવા અવિધિ દષથી પાછા ઓસરી, જેમ બને તેમ વિધિને ખપ કરી શુદ્ધ ઉપગ સહિત ભાવવંદના કરવી. “વિધિયુક્ત શુદ્ધ વંદનાની દુર્લભતા. શાસ્ત્રકાર બતાવે છે.” શુભ (સુખકારી) ફળને ઉત્પન્ન કરી આપનાર ચિંતામણિ, કલ્પવૃક્ષ, કામકુંભ, કામધેનુ પ્રમુખ લૌકિક પદાર્થો પણ અભવ્ય–અગ્ય જીવોને પ્રાપ્ત થતા નથી, તે પછી પરમ પદ–મેક્ષના બીજરૂપ આ પરમ–વિશુદ્ધ પ્રભુવંદનાનું તે કહેવું જ શું? એતો કેઈ હળુકમી–આસન્નભવી–અપુનબંધકાદિક જીવ વિશેષને જ પ્રાપ્ત થઈ શકે છે. દીર્ઘ સંસારી–ભારે. કમી અને તેની પ્રાપ્તિ દુર્લભજ છે. “અભવ્ય-અયોગ્ય 'જનેને ઉક્ત શુદ્ધ જિનચંદનાની પ્રાપ્તિ થતી જ નથી, તેમજ - ભવ્ય જીમાં પણ સર્વ કેઈને તેની પ્રાપ્તિ થતી નથી તે વાત શાસ્ત્રકાર બતાવે છે. જે આસન્નભાવી છે તે જ અત્ર શુદ્ધ વંદના અધિકારે એગ્ય જાણવા, જાતિમાત્ર ભવ્ય કંઈ રોગ્ય કહ્યું નથી. કેમકે તેવું જાતિમાત્ર ભવ્યપણું તે શાસ્ત્ર સિદ્ધાંતમાં અનાદિ કાળનું (સહગત) કહેલું છે, પરંતુ તે * કંઈ ઈષ્ટ ફળ-મેક્ષ પમાડનારૂં કહ્યું નથી. મતલબ કે સર્વ
ભવ્યને નિર્વાણની પ્રાપ્તિ થતી નથી. એ જે ભવ્યજને ઉક્ત જિનવેદનાને વિધિયુક્ત સેવે છે અથવા તેની યથાર્થ વિધિ ઉપર શ્રદ્ધા રાખે છે તેઓ આસન ભવ્ય છે. તેમજ જેઓ
