________________
૨૯૬ તને દીક્ષા દઈ શકાશે. હમણાં નહિ ઈત્યાદિક કેમળ વચને. વડેજ નિષેધ કરે. “જે પુષ્પ સમવસરણમાંજ પડે તે. નિષેધ નહિ કરતાં તેની ઉચિતતા જણાવે છે.” પૂર્વોક્ત રીતિ મુજબ સમવસરણ મધ્યે પુષ્પ પડવાથી દીક્ષા ઉચિત વિશુદ્ધિની પ્રતીતિ થયા બાદ દીક્ષાગ્ય જીવને પૂર્વે બાંધેલા આંખને પાટો દૂર કરી, ગુરૂ મહારાજાએ પ્રભુના દર્શન કરાવવાં અથવા તેનામાં સમ્યમ્ દર્શન (સમક્તિ) આપવું. પછી દીક્ષા સંબંધી સ્થિતિ–મર્યાદાનું કથન કરવું કે “હે ભદ્ર! દીક્ષા અંગીકાર કરવાનો ઉપર બતાવ્યું તે કમ સંપ્રદાય છે. વળી તેની પ્રશંસા કરવી એમ કહીને કે
ભુવનગુરૂ ભગવાનની પાસેજ પુષ્પ પડવાથી તારૂં શીધ્ર. કલ્યાણ થવું નિશ્ચિત જણાય છે માટે તું ધન્ય છે.” અથવા.
સકળ કલ્યાણકારી શ્રી ભાગવતી દીક્ષા તુજને પ્રાપ્ત થઈ. તેથી તારૂં સર્વ શ્રેય થઈ ચૂકયું માટે તું ધન્ય છે.” તથા ઉપર મુજબ પરીક્ષા કરવાથી તે ખુશી થયે છે કે કેમ? તે આચાર્ય મહારાજાએ જેવું. તેના મુખ–પ્રસન્નતાદિક લક્ષસેથી તેને નિશ્ચય કરે. “એ પ્રમાણે ગુરૂકતવ્ય કહ્યું હવે શિષ્યકર્તવ્ય બતાવે છે. પછી ત્રણ પ્રદક્ષિણા દઈને શિષ્ય નિર્મળ ચિત્ત-રત્નથી સમગ્ર રીતે અત્રે પ્રસ્તાવે (દીક્ષા દીધે છતે ) ગુરૂ મહારાજને લગારે સકેચ વગર સર્વથા આત્મનિવેદન કરવું. મતલબ કે “હું આપશ્રીને કિકર છું, આપ દીન સેવકના સ્વામી છે. એવી રીતે નિદૈભણે “આત્માર્પણગુરૂને કરવું. આવી રીતે નિષ્કપટપણે આત્માપણું કરવું તે “ગુરૂભકિત છે તથા અત્યંત
