________________
૧૭૫
તે તે ક્ષેત્રમાં સાધુની પેઠે ઈરિયાપૂર્વક (જયણાપૂર્વક) ત્યાંનું ધર્મકાર્ય કરવું. જે કારણ માટે પ્રતિમા (શ્રાવકની ૧૧ પ્રતિમા) ધરનાર શ્રાવકોને પણ ત્રણ કરણ અને ત્રણગથી કરેલે સાવદ્ય કાર્યને ત્યાગ તસંગત નથી, પરંતુ બીજા દેશવિરતિ શ્રાવકેને તે ધર્મને અર્થે ત્યાગ કેવી રીતે હોય? ( એજ કારણથો) ગ્રહણ કરેલા કર્માદાનના પ્રત્યાખ્યાનવાળે શ્રાવક જીનેન્દ્ર પ્રતિમાનાં આભૂષણ કરે અને કરાવવામાં રક્ત હોય તેમજ વનકર્માદાનને પ્રત્યાખ્યાની શ્રાવક શ્રી જીતેન્દ્ર પૂજા માટે પુષ્પાદિક પણ વણી શકે. એ પ્રમાણે ભકિત વિગેરે સર્વકાર્યમાં શ્રાવકોને જ્યાં સુધી પિતાની ઈન્દ્રિયના વિષયને અર્થે ( જળ વિગેરેના જીવને) હણવાને સંકલ્પ ઉત્પન્ન ન થાય ત્યાં સુધી કઈ પણ રીતે (ભકિત વિગેરેના કાયવધમાં) દેષનું પિષણ નથી. શ્રાવકેએ ઉત્કૃષ્ટ મધ્યમ અને જઘન્ય પ્રત્યાખ્યાન-ત્રતરૂપી ધનની શક્તિવડે અથવા વ્રત અને ધન એ અને શકિતવડે જીનેન્દ્રની ભકિત આદિ કરવામાં અને ચિત્યાદિ બનાવવામાં લાભ અને ગેરલાભને સરખી રીતે બરાબર વિચાર કર. છે ૬૧-૭૦ છે
વળી શ્રાવક દેશકાળ વિગેરેને અનુસરીને જ્ઞાત આદિ ચતુભગીને અનુસરીને ગૃહકાર્યમાં પણ વિવેક રાખી પ્રત્યાખ્યાન કરે, અને મૃત્યંતર્ધાન વર્જે એ પ્રમાણે હેતે
૧ જીનેન્દ્રાદિકની સાવઘ) ભકિત કરવામાં પ્રસંગવાળ નથી.
૨ પ્રત્યાખ્યાન આપનાર જાણ અને લેનાર જાણ ઇત્યાદિ ચાર ભાંગા પૂર્વે કહ્યા છે તે રીતે.
૩ “શ્રાવકે ગૃહકાર્ય સંબંધિ પ્રત્યાખ્યાન પણ વિવેક રાખીને
