________________
૧૭૩ ત્રણ કરણ અને ત્રણ વેગથી યુક્ત એ મુનિ પણ વિધિ અને ફલયુક્ત તેમજ નિષેધાદિને ધારણ કરનાર ભાષા બેલે.. શ્રી જીનત્યાદિકને અંગે પૃથ્વી વિગેરેની હિંસા–વધ પણ. પરિણામના ભેદે નિપુણ પુરૂષોએ ગુણને માટેજ કહેલ છે.. તેનું દ્રષ્ટાંત-) જેમ પથર પણ તીર્થ વિશેષમાં (ડૂબવાના સ્વભાવવાળો છતાં પણ) તરે છે, તથા અન્ય દ્રવ્યના સંગે. વિસર્જીત કરેલું (ભઠ્ઠીમાં પકાવીને મારેલું) વિષ પણ મારતું. નથી પરંતુ બલની પુષ્ટિ કરે છે, તથા સત્યના પ્રભાવથી. નિશ્ચયે અગ્નિ પણ દાહ કરતી નથી પરંતુ હિતકારી થાય. છે, તેમ શુભગના નિમિત્તવાળી સમ્યક પ્રકારની જે જયણા. તેના વડે (જીતેન્દ્ર પૂજા વિગેરેમાં થતી કાયવધ પણ કલ્યાણકારી હોય છે. બાહ્યગત એ શુભ પરિણામ પણ શુભફળવાળે છે, પરંતુ શુભ જે બાહ્ય સંબંધિ પરિણામ. વિશેષ છે તે પણ શુભફળને આપનાર થાય છે પણ બીજા
એ જે વેદમાં કહેલ હિંસા જેમ બ્રાહ્મણને શુભફલ. આપનાર નથી તેમ અનાર્યોને પણ સમજવું. સર્વ પ્રકારના . સ્થામ (સ્થાન અથવા બળ) નો અભાવ હોતે છતે જીનેશ્વરની ભાવ આયાતનામાં (ભક્તિ સંબંધિ કાર્યમાં) જીન ચૈત્યાદિકમાં પૃવ્યાદિકને વધ હેવા છતાં પણ તે જીવન (ભક્તિવંતન) નિસ્તાર ગુણ (સંસારસમુદ્ર તરી જવા રૂપ) ગુણ રહેલો છે. સાધુને નિવાસ (ઉપાશ્રય), તીર્થકર ભગવંતની સ્થાપના (પ્રતિષ્ઠા), અને આગમની વૃદ્ધિ (સિદ્ધાંત લખાવવાં ) ઈત્યાદિ એકેક ભાવ આપતના ભવ્યજીને . સંસાર સમુદ્ર તરી જવાના ગુણરૂપ છે. સાધુને રહેવા
