________________
૨૩૦
શુકલધ્યાનને સુખ પ્રાપ્ત કરે છે. એ ત્રણે ભુવનના વિષયમાં ભમતા મનને છઘસ્થમુનિ અનુક્રમે સંક્ષેપીને–સંહરીને એક આણુમાત્ર ઉપર. સ્થાયી ધ્યાન ધ્યાવે છે, જેથી અતિ નિષ્પકમ્પ અવસ્થાવાળ થઈને અનુકમે (આણુપરથી પણ ખસેડીને) મન રહિત એવા સર્વજ્ઞ થાય છે :( સર્વજ્ઞતા પામે છે). જેમ (મંત્રવાદી મહાવૈદ્ય) સર્વ શરીરમાં વ્યાપ્ત થયેલા વિષને મંત્ર વડે ડંખ ઉપર લાવી રેકી દે છે, અને ત્યારબાદ અતિ શ્રેષ્ઠ મંત્રના રોગે ડંખમાંથી પણ ઉતારી નાખે છે, તેમ (ધ્યાનરૂપી) મંત્રના ગબળવાળા શ્રી જીનેશ્વર રૂપી મહાવૈદ્ય-મંત્રવાદી ત્રણ ભુવનરૂપી શરીરમાં વ્યાપ્ત થયેલા મન રૂપી વિષને પરમાણુ ઉપર લાવી રેકી દે છે, અને ત્યાર બાદ પરમાણુ ઉપરથી પણ ઉતારી દે છે અથવા જેમ ઘણું કાષ્ટને સમૂહ ખસેડી લેવાથી (કાઢી લેવાથી) અગ્નિ અનુક્રમે ક્ષય પામે છે, અને અલ્પ કાષ્ટ બાકી રહ્યું તેમાં વ્યાપ્ત. થયેલો અગ્નિ સ્વતઃ બુઝાઈ જાય છે તેમ ઘણા વિષયરૂપી. કોથી રહિત થયેલ મનરૂપી અગ્નિ અનુક્રમે અ૫ વિષયરૂપ અ૫ કચ્છમાં રેકાઈ જાય છે, અને તેમાં વ્યાપ્ત થયેલે મનરૂપી અગ્નિ સ્વતઃ બુઝાઈ જાય છે. અથવા નાલિકામાં રહેલું (ઝરતું) જળ અથવા અગ્નિથી તપી ગયેલા લખંડના પાત્રમાં રહેલું જળ જેમ અનુક્રમે ક્ષય પામતું જાય છે તેમ યોગીનું મનરૂપી જળ પણ (અનુક્રમે ક્ષય. પામતું) જાણવું. એ પ્રમાણે (મનગની માફક) નિશ્ચયે. અનુક્રમે વચનગને અને ત્યારબાદ કાયમને યોગીશ્વરે રેકે છે, અને તેથી મેરૂ પર્વતની પેઠે અતિ સ્થિર શેલેશી, અવસ્થાવાળા કેવલિ ભગવાન થાય છેશુકલ ધ્યાનના ૪
