________________
કહે (પણ પિતાની મેળે ન કહે) તેમજ જાણતે છતે પણ પણ પાપ ગોપવે તે તેને પ્રાયશ્ચિત્ત ન આપવું અને કહેવું કે બીજે સ્થાને જઈ પાપની શુદ્ધિ કરે. જે આલેચકને પિતાના દોષે પ્રમાદથી નહિં પણ સ્વભાવથી જ (સહજે) યાદ ન આવતા હોય તે તે દે ને ગુરૂ પ્રત્યક્ષ કહે (સંભારી આપે), પણ જે આલેચક માયાવી હોય તે તેને દેશ ન સંભારી આપે. આચાર પ્રકલ્પક સિવાયનું જે શ્રુતજ્ઞાન તે શ્રત કહેવાય (અને તે શ્રત વડે જે પ્રાયશ્ચિત્ત અપાય તે શત થઘટ્ટાર, તથા દેશાન્તરમાં રહેલા આચાર્યને પ્રાયશ્ચિત સંબંધિ ગુખ પદે લખી મેકલવાં તે આશાવ્યવહાર. પ્રથમ ગીતાર્થોએ જે જે પ્રાયશ્ચિત બીજા જીને આપ્યું હેય તે તે પ્રાયશ્ચિત અવધારીને (યાદ રાખીને) જે પ્રાયશ્ચિત આપે તે ઘારદાવેદાર છે. કારણ કે વૃતિ એ પદના અર્થ પ્રત્યે વિચારતાં એ વ્યવહાર ધારણ રૂપ છે. જે દ્રવ્યાદિકને (દ્રવ્ય ક્ષેત્ર કાળ ભાવને) વિચાર કરીને તથા સંઘયણ
૧ આચારાંગ સૂત્રનાં લોકવિજય આદિ ૨૫ અધ્યયને તે મારા અને નિશિથ સંબંધિ ૩ અધ્યયને ઉદ્દઘાતિકાદિ તે ઘરના કહેવાય જેથી ૨૮ અધ્યયનેવાળું સંપૂર્ણ આચારાંગસૂત્ર દ્વારા પ્રકા કહેવાય.
૨ એ આચાર પ્રકલ્પ તથા ચૌદ પૂર્વ દશ પૂર્વ અને નવપૂર્વ જે કે સર્વ શ્રતરૂપ છે તે પણ સિદ્ધાન્તમાં એ અતિવિશિષ્ટ હોવાથી મામ વ્યપદેશથી કહ્યાં છે માટે તે અનુસારે જે વ્યવહાર તે ગાજર રચવા છે. છેદ ગ્રંથ શ્રુતવ્યવહારમાં છે).
૩ કારણકે ગીતાર્થ બીજા ગીતાર્થ પાસે આલોચના ગ્રહણ કરે એમ ૨૧ મી ગાથામાં કહ્યું છે.
