________________
૨૫૨ અને ઝોય એટલે લોયણ – લોચન તેની આસમતા જે જેવું હોય તેવું બરોબર નીતિ પ્રમાણે પ્રગટ કરવું એટલે સંપાદન – પ્રગટ કરવું તે ચોથા એ પ્રમાણે આલોયણ શબ્દની નિર્યુકિત છે. તે કારણથી અગીતાર્થ ચારિત્રની શુદ્ધિ જાણતા નથી. અને જે ન્યૂન અથવા અધિક આલોચના આપે તે પિતાને અને આલોચકને પણ સંસારમાં પાડે છે. શલ્ય સહિત એ જીવ જે દેવનાં ૧૦૦ વર્ષો સુધી પણ ઉગ્ર કષ્ટ કરે, ઘેર અને પરાક્રમવાળે તપ આચરે તો પણ તે જીવનું તે સર્વ નિષ્ફળ જાણવું. ને ૧૧-૨૦ છે
જેમ અતિ કુશળ વૈદ્ય પણ પિતાને વ્યાધિ બીજા વૈદ્યને કહે છે, તેમ જાણતા એવા મુનિ પણ (એટલે ગીતાર્થ પણ બીજા ગીતાર્થ ગુરૂ પાસે પિતાના શિલ્યને ઉદ્ધાર કરે (આચિન ગ્રહણ કરે). જ્યારથી વ્રત ગ્રહણ કર્યું ત્યારથી અખંડ ચારિત્રવળે એવા જે ગીતાર્થ હોય તેની પાસે સમ્યકત્વ અને વ્રત ગ્રહણ કરવું, તેમજ અતિચારોની વિશુદ્ધિ પણ તેવા ગીતાર્થ પાસે કરવી. આલોચનાના પરિણામવાળો જીવ સમ્યક પ્રકારે (આલોચના લેવાને) ગુરૂ પાસે જ હોય, અને જે વચ્ચે કાળધર્મ પામે તો પણ આરાધક કહ્યો છે. લજજાવડે ગારવ વડે અથવા બહુશ્રુતપણાના મદ વડે
જે જીવ કેઈએક પણ દુશ્વરિત્ર ગુરૂને ન કહે (અર્થાત્ છૂપું - રાખે) તેને નિશ્ચયે આરાધક કહ્યો નથી. જેમ બાળક બોલતો છતે કાર્ય અકાયને સરળપણે કહી દે છે, તેમ
માયા અને મદ રહિત એ મુનિ પણ તે બાળકની પેઠે - સર્વ પાપની આલોચના કરે (અર્થાત્ સર્વ પાપ ગુરૂ પાસે
