________________
૨૦૭ –ર૭૭૭૭૭૭૭૭૭૭) (એટલું દેવાયુષ્ય એક પિસહ કરનાર શ્રાવક બાંધે છે. જે અપ્રતિલેખિત, અને અપ્રમાજીત, –જોયા પૂજ્યા વિનાના) શય્યા વિગેરે, તેમજ સ્થડિલ, તથા સમ્યક પ્રકારે અનનુપાલન (-અનાદરથી પાલન) એ પાંચ અતિચાર પસહવ્રતના કહ્યા છે. ત્ત પરોપકાર ત્રતમ ૧૨૪–૧૩૫ છે
II ૨૨ વિધિસંવિમાગવત અહિં લૌકીક પર્વતિથિને ત્યાગ જેને છે એવો ગુણવાન સાધુ અથવા શ્રાવક જે ભજનના અવસરે આવેલ. હોય તે તિથિ કહેવાયતે અતિથિને નિરવદ્ય આહાર વસ્ત્રાપાત્ર વિગેરે વસ્તુઓને જે વિભાગ (એટલે પિતાની શક્તિ પ્રમાણે તે આહારદિ) આપ તે તિથિÍવિમાન નિત્ય કરવા ગ્ય છે એમ જાણવું (પરંતુ પૌષધને પારણેજ કરવા એગ્ય છે એમ ન જાણવું). [દેવા ગ્ય વસ્તુ સચિત્તપદાર્થ ઉપર મૂકવી, અથવા દેવા યોગ્ય વસ્તુને સચિત્તવસ્તુથી ઢાંકવી, દેવા ગ્ય વસ્તુ પિતાની હોય તો પારકી ૧ ગ્રન્થમાં જે પાંચ અતિચાર કહ્યા છે તે આ પ્રમાણે છે. ૧ અપ્રતિલેખિત અને અપ્રમાજીત શય્યાદિ ૨
” ” આદાન (ગ્રહણ કરવું મૂકવું) ૩
” ” થંડિલ (માં મલાદિકને ત્યાગ) ૪ અનાદર
૫ અસ્મૃતિ (ગાથામાંથી સ્પષ્ટપણે એ પાંચ અતિચાર ગ્રહણ થતા નથી)
