________________
- ૧૩૬ ગૃહસ્થ સિદ્ધપુત્ર કહેવાય, તે ભક્ષા માગતા નથી પરંતુ શિલ્પ આદિ કર્મ કરી આજીવિકા ચલાવે છે. કેટલાએક આચાર્યો એમ કહે છે–માને છે કે–પશ્ચાત્કૃત અને સિદ્ધપુત્ર એ બને શિખાવાળા હોય અથવા શિખારહિત પણ હોય તેમજ સ્ત્રી સહિત હોય અને સ્ત્રીરહિત પણ હોય. એ સર્વ નામે પણ જે સમ્યકત્વ સહિત હોય તે એ નામે જાણવાં, પરંતુ તેઓનું જ સમ્યકત્વ ભ્રષ્ટ થયું હોય અને તેથી સમ્યકત્વ ન વર્તતું હોય તો તે સર્વે ગૃહસ્થ જાણવા કેઈક વખતે તેઓને (સિદ્ધપુત્રાદિકેને) પણ આલેચના વિગેરે કાર્યમાં યોગ્ય ગણ્યા છે, પરંતુ જે જ્ઞાનવાળા હોય, સત્ય ભાષણથી ગુણપ્રધાન હોય, અને સ્થાન (પ્રાયશ્ચિતનાં સ્થાન) જાણનારા હોય (તે તેઓ પ્રાયશ્ચિતાદિ કાર્યમાં યોગ્ય છે.) વળી જે તેઓ કુશીલ થયા હોય, મિથ્યા ઉપદેશ આપનારા, દંભ વડે ધર્મને ઠગનારા અને કુશિલનું લિંગ વેષ ધારણ કરનાર હોય તો તેઓ પણ અદશનીય (નહિ દેખવા ગ્યો છે. વિધિમાર્ગને વેગ ધન્યપુરૂષોને થાય છે, વિધિપક્ષના આરાધક તો સદાકાળ ધન્ય છે, વિધિમાર્ગનું બહુમાન કરનારા ધન્ય છે, અને વિધિપક્ષને દૂષણ નહિ આપનારા પણ ધન્ય પુરૂષ છે. જેઓ વિધિમાગ આચરે છે, વિધિમાર્ગને રાગી છે, અવિધિનો ત્યાગ કરનાર છે, અને અવિધિ થતાં મિથ્યાદુકૃત કરનારા છે, અને અનુત્કર્ષ (આત્મત્કર્ષ–ગર્વ) નહિ કરનારા છે, તેઓને પ્રવચનમાં સદાકાળ દ્રષ્ટિવાળા કહ્યા છે (અર્થાત્ શાસ્ત્રમાં સભ્યદ્રષ્ટિ કહ્યા છે). સર્વે આસન્નસિદ્ધિવાળાઓનું તેમજ સર્વે
