________________
ત્યાગ ન કરે ( ૧૬મી ગાથામાં કહેલાં ૧૦ પદ આ પ્રમાણે-) અરિહંત-સિદ્ધ–ચિત્ય-શ્રત–ધર્મ–સર્વસાધુ– આચાર્ય – ઉપાધ્યાય-પ્રવચન–અને દર્શન એ અરિહંતાદિ ૧૦ પદ છે. તેમાં વિચરતા અને ચાર નિક્ષેપાદિ યુક્ત (સર્વજ્ઞ) તે સરિત જાણવા, કર્મથી રહિત થયા હોય તે , પ્રાસાદ અથવા જીનેન્દ્રની પ્રતિમા તે ચા, સામાયિક આદિ ઝર, ચારિત્ર ધર્મને પરિણામ તે ધર્મ, તે ધર્મને આધાર તે સાધુ કે જે પૂર્વોક્ત દુષ્ટ એવાં આઠ કમદિને હણવા માટે તત્પર છે. તથા (ગણના અધિપતિ) તથા (સિદ્ધાન્ત ભણાવનાર તેમજ ) વિશેષ ગુણ અને સંપદાઓ વિગેરે સહિત તે સાવાર્થ અને ઉપાય સિદ્ધાન્ત અને સંઘ તે ઘવાર, અને મિથ્યાત્વથી પ્રતિકૂળ ( જે સમ્યકત્વ તે) ન કહેવાય. ૫ ૧૧-૨૧
વળી જે કે હેતુઓ વડે સાવદ્ય હેય પરંતુ જેને અનુબંધ-કર્મબંધ નિરવદ્ય-શુભ હેય (અથવા સંવર નિર્જરાભિમુખી અનુબંધ હેય) તે તેવા કાર્યનું પચ્ચખાણ ઉત્તમ શ્રાવકેને ન હોઈ શકે. પરંતુ આરંભવાળું હોય, અને તે પણ સાવદ્ય અનુબંધવાળું (પાપ બંધવાળું) હેય તેવું કાર્ય શ્રાવકને સર્વ સ્થાન કરવા યોગ્ય છે, માટે ઉત્તમ શ્રાવકેને ત—ત્યયિક (તેને ત્યાગ કરવાના હેતુ વાળું) પ્રત્યાખ્યાન હોઈ શકે એમ જાણવું. જો કે ગૃહસ્થના સર્વ વ્યાપારથી વિમુખ થયેલા, સચિત્તના ત્યાગી, અને અબ્રહ્મચર્યના ત્યાગી એટલે બ્રહ્મચારી એવા શ્રાવક હોય તે પણ તેઓની અરિહંતાદિ ૧૦ પદની ભક્તિમાં
