________________
૧૫૦ તે કારણથી જે જીએ મિથ્યાત્વને મહાદેષ રૂપ જાણી મિથ્યાત્વને સર્વથા ત્યાગ કર્યો છે તેવા સમ્યકત્વધારી પુરૂષે ધન્ય છે અને કૃતપુણ્ય (ભાગ્યશાળી) છે. મિથ્યાત્વને ત્યાગ કરીને જે જીવ જીનેન્દ્રની ચિત્યની અને સાધુની સેવામાં તત્પર થયે છતે આઠ પ્રકારના દર્શનાચારનું પાલન કરે છે તે જીવને સમ્યકત્વ છે એમ જાણવું. જે તે સમ્ય
ત્વની વિશુદ્ધિ માટે ૬૭ સ્થાને કહ્યાં છે, પ્રવચનને વિષે પરમકુશળ એ જીવ તે ૬૭માંથી યથાગ્ય ધારણ કરવાલાયક ધારણ કરે અને ત્યાગ કરવા યોગ્ય સ્થાનને ત્યાગ કરે. કે પ૧–૫૮ છે
છે સમ્યકત્વનાં ૬૭ સ્થાન છે ૪ સહણ-૩ લિંગ-૧૦ વિનય-૩ શુદ્ધિ-૫ ગતષ (અતિચાર રહિતતા)-૮ પ્રભાવક–પ ભૂષણ-૫ લક્ષણ સહિત તથા-૬ પ્રકારની જયણા-૬ ગારવ– ભાવનાવડે ભાવિત અને ૬ સ્થાન એ ૬૭ લક્ષણોના ભેદવડે વિશુદ્ધ એવું સમ્યકુત્વ હોય છે. ( ત્યાં ૪ સહણ કહે છે– ) પરમાર્થ સંસ્તવ (એટલે જીનેન્દ્રોક્ત તત્ત્વની સ્તવના-દેવ ગુરૂ ધર્મની સ્તુતિ) તથા સમ્યક પ્રકારે જાણેલા પરમાર્થવાળા મુનિની સેવા કરવી તથા સમ્યકત્વથી પતિત થયેલા અને અન્યદર્શનીઓના સંગને ત્યાગ કરવો તે ચાર પ્રકારની સબr કહેવાય. શ્રેષ્ઠ સિદ્ધાન્ત-આગમની શુશ્રષા-સેવા, ધર્મસાધન કરવામાં પરમ રાગ, તથા જીનેન્દ્ર અને ગુરૂની વૈયાવચ્ચને નિયમ કરે, એ સમ્યકત્વનાં રૂ fêા છે અરિહંત-સિદ્ધને–ચત્ય-શ્રુતને ધમને-સાધુવર્ગને – આચા
