________________
૧૩
ગીતાર્થની સેવાભકિત બહુમાનવાળો હોય છે, તથા પર્ષદાન ગુણ નય અને હેતુવાદ ઈત્યાદિ વડે દેશના આપવામાં કુશલ હોય છે. જે વિધિવાદને વિષે વિધિધર્મની પ્રરૂપણ કરે છે, પણ અનર્થકારી અવિધિમાર્ગની પ્રરૂપણું એકલો હોય કે લેક સમુદાયમાં રહેલ હાય તેમજ દિવસે કે રાત્રે કદી પણ કરે નહિં. ગીતાર્થ મુનિ પ્રાણાતે પણ ઉત્કૃષ્ટ આચારના વિષયને ( સાધુના ઉત્સર્ગ માર્ગને) મિથ્યાપણે ( વિપરીત ) ન પ્રરૂપે, તથા બાહ્ય કષ્ટ કિયા પણ જો જીનેન્દ્રમાર્ગમાં (જનેન્દ્રાગમથી) પ્રતિકૂળ થતી હોય તે તે પણ રૂચિકર ન થાય. (ઉત્તમ મુનિ) સર્વથાને ઉચિત દ્રષ્ટિ અને ઉચિત પ્રવૃત્તિ આચરે છે, પારકાના દોષ જોઈને તે દોષ પિતાના કર્મ
સ્વભાવથી ઉત્પન્ન થયા છે એમ જાણે છે. છે (ઉત્તમ સુનિ) - જે કે અવસન્ન-શિથિલાચારી છે તે પણ દોષને પ્રગટ સેવનારે હતો નથી, જે કારણથી (પ્રગટ દેષ સેવતાં) પ્રવચનને દોષ (શાસનની નિન્દા) અને શુદ્ધ (વ્યવહારવાળા) “જનેમાં મેહ ઉત્પન્ન થાય છે (એટલે અધર્મની પ્રાપ્તિ થાય છે.) છે (ઉત્તમ મુનિ) ગીતાર્થોની આગળ પિતાના આચારે સત્યતાથી કહી દે છે, જે કારણથી ગીતાર્થો તીર્થ સરીખા અને સિદ્ધાન્તમાં યુગપ્રધાન (સરખા) કહ્યા છે. એ જ કારણથી જ્ઞાની પુરૂષો માટે એમ દર્શાવ્યું છે કે સારણ વારણ ચોયણ અને પડિયણ ઈત્યાદિ કાર્યોમાં ગીતાર્થને મુખ્ય કરવા. છે પ્રવચનન–શાસનની પ્રભાવના કરનાર એ અવસન્ન-શિથિલાચારી સાધુ પણ સારે છે, કારણકે ઉત્તમ સંવેગવાળો
