________________
પ૩
નહિ છતાં ફળ છે તેા નિહેતુકળની પ્રાપ્તિ માનતાં જીવને માક્ષપણુ અકસ્માત રીતે હેતુવિના થાય એમ માનવું પડે) એ શકાકારનું કથન છે. ! (હવે આંચાય ઉત્તર આપે છે કે)-(એ રીતે પ્રતિમાને વિષે મન્ને ક્રિયાના અભાવ છે) એમ માન્ય રાખીએ છીએ તેપણ મનની વિશુદ્ધિ વડે ફળ તેા છેજ, અને તે મનની વિશુદ્ધિનું કારણ પણ પ્રતિમાજ છે. ૫ (“ તા . એ પ્રમાણે મનની વિશુદ્ધિ વડે કેવળલિંગ પણ શુભ ફળદાયક થાય ” એ પ્રમાણે શકાકારે કહ્યુ છતે આચાય કહે છે કે–) જો કે જેવી પ્રતિમા છે તેવુ મુનિગુણસંકલ્પનું કારણ લિંગ (દ્રવ્યલિંગ) છે, (પરન્તુ તફાવત -- એ છે કે) દ્રવ્યલિગમાં બન્ને ભાવ (સાવદ્ય અને નિરવદ્ય) હાય છે, અને પ્રતિમામાં તે તે બન્ને ભાવ નથી (માટે દ્રષ્ટાન્ત દ્રાન્તિક અહિં વિધર્મ ભાવવાળાં છે ) ( ૨૧૭મી ગાથામાં કહેલા ભાવાથ પ્રમાણે વિચારતાં પ્રતિમા નિરવદ્ય કથી પણ રહિત છે તે “ તે નિરવદ્ય કમ વાળી આ પ્રતિમા છે” એવા શુભ સ’કલ્પના અભાવ થાય અને તેથી શુભફળના પણ અભાવ થાય છે એ પ્રમાણે જો શકાકાર કહેતો હોય તો આચાર્ય પ્રત્યુત્તર આપે છે કે— ) ગુણા તો નિશ્ચય સાક્ષાત જીનમાંજ છે, પરંતુ પ્રતિમામાં અધ્યારોપ કરીને જે શુભ ગુણાને જ (પૂજક ) મનમાં સ્થાપે છે (તેથી શુભફળ થાય છે) પરન્તુ અવિદ્યમાન ગુણવાળાને (આમાં સદ્ગુણ નથી પણ દુર્ગુણ છે
માટે આ લખેલે અર્થ આવશ્યક સૂત્રની ગ!થાએના શબ્દ પ્રમાણે. લખ્યા છે !! ૩૧૮ ॥
