________________
જે ગ૭માં સાધુઓ પંડકજનની માફક ધનવડે (ધન ખચીને) નાના નાના બાળકોને ગ્રહણ કરે છે, અને પ્રવચનમાર્ગની–શાસ્ત્રમાર્ગની પ્રરૂપણ કરે છે, તે ગચ્છમાં આત્મહિત કયાંથી પ્રવર્તે ? આત્મમનાચિત વચનવાળો ( પિતાના મનથી વિચાર કરેલા એટલે મનકલ્પિત વચનવાળ ) એ સાધુ બીજાઓને તપ વડે આલેચના (તપ કરવારૂપ આલેચના) આપે છે, તે સાધુ મુગ્ધ ( ભેળા ) લકને લૂંટે છે, અને અધર્મ વડે તેમનું ધન (ધર્મરૂપી ધન) ગ્રહણ કરે છે. તે બ્રહ્મચર્યથી ભ્રષ્ટ થયેલા એવા જે સાધુઓ બ્રહ્મચારી જેને પાયમાં (પગે) પાડે છે (સાધુઓને પણ નમસ્કાર કરાવે છે) તે સાધુઓ હૃટમેંટ થાય છે અને તેઓને બેધિબીજ પણ દુર્લભ હોય છે. એ શિષ્યના ઉદરાદિ રફેટનાથે (ઉદરાદિ ભરવાને ) ભૂત્યપણું (સેવકપણું) કરે, લોભને માટે ગૃહસ્થની સ્તવના કરે, જનપ્રતિમાને કયવિચ (ખરીદ વેચાણ) કરે, ઉચ્ચાટન પ્રમુખ શુદ્ર કરણે (ઉચ્ચાટનાદિ મલિન વિદ્યાઓ) કરે, સન્નિદ્ધિ તથા આધાકર્મ આચરે, જળ ફળ પુષ્પ વિગેરે સર્વ સચિત્તને ઉપભેગ કરે, નિત્ય બે ત્રણવાર ભજન કરે, વિગય વાપરે, લવિં. ગાદિ તબેલ ખાય, જેમ તેમ પ્રતિલેખના કરેલું અથવા નહિં પ્રતિલેખન કરેલું તથા પ્રમાણ રહિત અને સકર્ણિક
૧ નપુંસકની માફક ૨ હાથપગે અપંગ ૩ કન્નોરા શબ્દને ફેડવું અને વિકાશ એ બન્ને અર્થ થાય છે.
૪ બીજી વખતે વાપરવા માટે આહાર પ્રથમ વધારે લાવી રાખી મૂકે.
૫ પિતાને ઉદ્દેશીને આહાર થયેલું હોય તે આચરે. ૫ કેર-કિનારીવાળાં.
