________________
૭૩
તેજ લોકના પ્રવાહ પ્રમાણે કરે, જે પિતાનું મન નિર્મળ હોય તે સર્વસ્થાને ફળ હોય છે. એવા પ્રકારનાં દુર્વચને બોલનારા (તે લિંગધારીઓ) પોતે પ્રમાદ કરતા છતા ભવ સમુદ્રમાં ડૂબે છે, અને બીજાઓને પણ ડૂબાવે છે. વળી પ્રવચનના નામ ગ્રહણથી વ્યાખ્યાનમાં જે સાધુઓ કામના વિષયવાળું (કામોદ્દીપક) હાસ્યકારી અને વિસ્મયકારી વિકથાઓ વિગેરે નિશ્ચય ભેળા બાળજનેની આગળ કરે, છે તેમજ હંમેશાં બાહ્યગ્રન્થિ (ધન-પૈસા વિગેરે પરિગ્રહ) અને અત્યન્તરન્થિ (મિથ્યાત્વ–કષાય–આદિ) ધારણ કરે છે, અને વળી લોકેને સમજાવે છે કે આ વિષમકાળમાં સાધુઓને (સાધુપણું પાળી શકે એવી) સામગ્રી મળવી દુર્લભ છે. વળી જે કેઈપણ રીતે જે ગચ્છમાં સાધુઓ ચારિત્રમાં કુશીલ થયા હોય પરંતુ જે આચાર્ય શુદ્ધધર્મમાં રહેલ હોય તો તેવા ગચ્છને ગચ્છ કહે. અને જે ગચ્છમાં મુનિઓ સંયમ રહિત હોય અને જે આચાર્ય પણ કુમાર્ગ સેવી-સંયમ રહિત હોય તે ભવ્યજનોએ તે ગચ્છને ચંડાલના કુળની પેઠે ત્યાગ કરે એ ગચ્છ ચંડાલના પાડામાં–વસતિમાં રહેલા નિર્મળ જળથી ભરેલા પાણીવાળા કુવા સરખે નિંદનીય છે, માટે ઉત્તમ સાધુઓએ તે ગચ્છને સંગ મન વચન કાયાથી ત્યાગ કરે. વળી -જે આચાર્ય પોતાના શરીરના સુખને અર્થે આધાકમી અને • ૧. ઘણા લેક જે વિધિએ કરતા હોય તે વિધિએ. ૨. લિંગીઓના ગચ્છમાં અને સંવેગીના ગચ્છમાં–સર્વે ગચ્છમાં. ૩. સિદ્ધાંત વાંચવાના બહાનાથી.
