________________
મુનિઓના વેષના આભાસ સરખે ધારણ કરે છે. જે તે (ગુર્વાભાસ) મુનિએ ઉપકરણને રંગે છે, મલિનતાવાળાં કરે છે, સારસ' વા બગલાની પેઠે ગતિ ધારણ કરે છે (બગની પેઠે ધીરી ચાલથી ચાલે છે), અને સુવિહિત સાધુની બ્રાન્તિ ઉપજાવવાને માટે ધર્મની માયા રૂપે પલ્લા ધારણ કરે છે. લોકનું ચિત્ત આકર્ષવાને વૈરાગ્યમય વ્યા
ખ્યાન વિગેરે કરે છે, અને આ ઉત્તમ સાધુ છે એમ લોકને બંધ થવા માટે પિતાના દોષ પ્રગટ કરે છે. જ્યાં શ્રતજ્ઞાન ગ્રહણ કરાય છે તેને આ પ્રમાદી છે, દેલવાળે છે, એમ કહે છે, અને જે આચાર્ય તે ઉપાધ્યાયના દોષને કાપસાહેબ (છુપી રીતે શ્રતને ગ્રહણ કરે) પ્રગટ કરે છે. I ૧૩૧–૧૪૦
જ્ઞાન ભંડારની વૃદ્ધિ માટે દ્રવ્ય વિગેરે ગ્રહણ કરે છે, અને ગ્રહણ કરાવે છે અને બાહ્ય લેકને (તત્ત્વથી અજ્ઞાત લેકને) . બહારથી ક્રિયાને આટોપ (ડળ) દેખાડે છે. સાધુસમુદાયમાં પણ અન્ય (પરસ્પર) વિસંવાદ ચાલે છે, પોતપોતાના ઉત્કર્ષ વડે. (અભિમાન વડે) પરસ્પર મળતા નથી, અને પરસ્પર સમાચારીને વિરોધ કરે છે, (એક બીજાની સમાચારીને છેટી કહે છે). સર્વે વ્યાખ્યાન કરવામાં તત્પર હોય છે, અને સર્વે સ્ત્રીજનેને ઉપદેશ આપવાના આચારવાળા હોય છે. યથાશ્ચંદની પેઠે બેલનારા હોય છે, અને
૧. પક્ષી વિશેષ ૨. વસ્ત્ર વિશેષ.
૩. સુવિહિત સાધુ સમુદાયથી અન્ય સાધુ સમુદાય માટે આ વચને છે.
