________________
[૧૭]
संजयामेव परिकमिजा नो उज्जुयं गच्छिन्जा, तओ संजयामेव गामाणुगामं दूइ जिजा ॥ से भिक्खू वा० गामा० दूइजमाणे अंतरा से पाणाणि वा बी० हरि० उदए वा मट्टिआ वा अविद्वत्थे सइ परक्कमे जाव नो उज्जुयं गच्छिज्जा, तओ संजया० गामा० दुइजिजा ॥ (सू० ११४ )
તે ભિક્ષુ બીજે ગામ જતાં મોઢા આગળ યુગમાત્રા (ચાર હાથ પ્રમાણ) ગાડાના ઉદ્ધિ (ધસરા) ના આકારે ભૂભાગ જમીન) દેખતે ચાલે, ત્યાં માર્ગમાં ત્રસ છે જે પતંગ વિગેરે છે, તે પગને અડકીને અથવા પાદન તળીયા નીચે અડકીને નીકળે, તે તે જીવોની રક્ષા ખાતર શરીરમાં શક્તિ હોય ત્યાં સુધી બીજે માળે જવું, પણ બીજે રસ્તે કે જવાની શક્તિ ન હોય, તે તે રસ્તે જતાં જ્યારે તેવાં જંતુઓ પગ પાસે આવે, ત્યારે ત્યાં પગ સંભાળીને મુક કે તે ચગદાઈ ન જાય, એટલે જ્યારે સામે આવે ત્યારે તેને પગ સાથે અથડાવા દેવા નહીં, પણ જે પગ નીચે દબાઈ જાય તેમ હોય તે નીચે દેખીને તે જગ્યાએ પગ ન મુક. અથવા પગની એડી મુકીને ચાલવું, અથવા પગ વોક કરીને ચાલવું, આ પ્રમાણે એક ગામથી બીજે ગામ જીવ જંતુની રક્ષા કરતાં જવું.
વળી સાધુને એક ગામથી બીજે ગામ જતાં માર્ગ માં નાના જીવ જંતુ બીજ હરિયાળી (લીલું ઘાસ) પાણી, માટી અથવા રસ્તે ન પડ્યો હોય, તે તેવા સીધા માર્ગે ન જવું, પણ જીવ-જંતુ વિનાના તથા કાદવ માટી પાણી
