________________
૧૪
મુનિજીવનની બાળપોથીતેમાં સેવેલા અનંતા દોષના આત્મામાં પડી ગયેલા અતિગાઢ સંસ્કારને તથા પંચમ આરાના કાળની અતિવિષમ પરિણતિને ખ્યાલ બરોબર આવી જાય છે, તે ગુરુ માટે અનુવર્તક બનવું તદ્દન સહજ છે.
ખરેખર તે શિષ્યને અનુકૂળ થઈને ગુરુ શિષ્યના હદયની અંદર પોતાના પ્રત્યેને એટલે બધે ઊંચે સદ્દભાવ સ્થિર કરતા હોય છે કે જે સભાવના જે તે ગુરુ તે શિષ્યના નાનામોટા અનેક દોષોને તક મળતાં જ હિતશિક્ષા આપવા દ્વારા નિર્મૂળ કરી દેતા હોય છે.
૧૧, જે ગંભીર હેય. રોષ કે તેષ પેદા થાય તેવા પ્રસંગે પણ જેના મોં ઉપર તે રોષ કે તેષ દેખાય નહિ તે જ ગભીર કહેવાય.
૧૨જે અવિષાદિ હેય. જે ઉપસર્ગો કે પરિષહોના પ્રસંગે સંયમપાલનમાં કદી પણ દીનતા ધારણ કરતા ન હેય.
૧૩. જે ઉપશમલબ્ધિ વગેરે લબ્ધિઓથી યુક્ત હેય. ક્રોધે ભરાયેલા બીજાને શાન્ત કરી દેવાનું સામર્થ્ય તે ઉપશમલબ્ધિ કહેવાય. વસ્ત્ર-પાત્રાદિ ઉપકરણોને મેળવવાની શક્તિ તે ઉપકરણલબ્ધિ કહેવાય. જેને દીક્ષા આપી હોય તે આત્મા પિતાના મુનિજીવનમાં એકદમ સ્થિર બની જાય તે સ્થિરહસ્તલબ્ધિ કહેવાય. આવી લબ્ધિ જેનામાં હોય તે ગુરુ થવાને લાયક છે.
૧૪. જે સ્ત્રાર્થને નિષ્ણાત પ્રરૂપક હેય. આગના ગહન અર્થોને પણ સરળ ભાષામાં સમજાવવાની અને હૈયે
