________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
૧૮૩ (૩) નિત્ય નવું જાણવા મળતાં નિત્ય નવા સંવેગરસની
પ્રાપ્તિ થાય છે. જેમ જેમ જીવ અપૂર્વ-અપૂર્વ સ્વાધ્યાયના રસને ચાખતા જાય છે તેમ તેમ તેના ચિત્તમાં સંવેગનો રસ વધતું જાય છે. (સંગરસ = મેક્ષાભિલાષ). મોક્ષમાર્ગમાં નિશ્ચલતા પ્રાપ્ત થાય. જે સાધુ સ્વાધ્યાય દ્વારા જ્ઞાનપ્રાપ્તિ કરે છે તેનું સમ્યગ્દશન વધુ નિર્મળ થવા લાગે છે. તેને તપ-સંયમ અને અનેક પ્રકારના નિયમ લેવામાં વિશેષ રસ પેદા થાય છે. આવું કરતે તે સાધુ મુનિજીવનમાં નિશ્ચલતા પામે છે. ઉત્કૃષ્ટ તપની આરાધના થાય છે. બારે પ્રકારના તપમાં સ્વાધ્યાય સમાન કેઈ તપ નથી, માટે જે સ્વાધ્યાય કરે છે તે ઉત્કૃષ્ટ પ્રકારને તપસ્વી છે. “નવિ અસ્થિ નવિ હેહી, સઝાય સમં તો કમ્મ” સ્વાધ્યાય સમાન કેઈ તપ છે નહિ અને થશે પણ નહિ. નિજર થાય. સ્વાધ્યાયમાં તલ્લીન બનેલા સાધુના મન-વચન-કાયાના પેગેની એટલી બધી એકાકારતા થાય છે કે તે વખતે પ્રત્યેક શ્વાસે અનંત કર્મોને નાશ તે કરે છે. આટલે કર્મનાશ કરવા માટે અજ્ઞાનીને તે કડાકોડી વર્ષો સુધી ભારે કષ્ટ વેઠવું પડે. કર્મનિર્ભર
માટે દ્રવ્યાનુયેગને સ્વાધ્યાય સૌથી ઉત્કૃષ્ટ છે. (૭) બીજાને બોધ આપવાની શક્તિ પેદા થાય. જે તપ
વગેરે કરે છે તે તે માત્ર સ્વનું કલ્યાણ કરે છે. પરંતુ
