________________
૧૯૮
મુનિજીવનની બાળપેથી-૬ અહિતકર ગ૭નો અવશ્ય ત્યાગ કરવો
જે ગ૭માં ગુરુ દ્વારા સારણવારણાદિ ન થતાં હોય, જે ગચ્છમાં તપને તિલાંજલિ આપવાપૂર્વક મર્યાદા બહાર દૂધ દહીં વગેરે વિગઈઓનું સેવન થતું હોય, જે ગચ્છમાં સાધ્વીજીઓ તથા સ્ત્રીઓ સાથે વધુ પડતે સંપર્ક રાખવામાં આવતે હોય, જે ગ૭માં નિદા, વિકથા વગેરે કાતિલ દોષને કારણે સ્વાધ્યાયનો નાશ થયેલ હોય તેવા ગચ્છને વિધિપૂર્વક સાધુએ ત્યાગ કરી દેવું જોઈએ.
કોઈ ગુરુ હોવા માત્રથી કે શિષ્ય હોવા માત્રથી કે પિતાના પક્ષને હોવા માત્રથી તેવા દ્વારા આપણને કાંઈ સદ્ગતિની પ્રાપ્તિ થઈ જતી નથી. તે સહુ જે રત્નત્રયીના સાચા આરાધક હોય કે છેવટે કટ્ટર પક્ષપાતી હોય તે જ તેઓ આપણે સદ્ગતિનું કારણ બની શકે છે. રત્નત્રયીના પ્રાણ વિનાનાં મુડદાંઓ આપણા ભાવજીવનને જીવંત બનાવવા જરાય સમર્થ નથી.
સવાલ : જે ગુરુકુલવાસ અને ગચ્છવાસ એક જ હોય તે ગુરુકુલવાસ કરતાં ગચ્છવાસનું જુદું મહત્ત્વ શા માટે બતાવવામાં આવે છે?
જવાબ : વસ્તુતઃ બંને એક જ છે છતાં તેને જુદું મહત્વ આપવાનું કારણ એ છે કે ગચછવાસ દ્વારા તીર્થોનતિને ઘણે મોટો ફાયદે દેખાડે છે. જે સાધુ ગચ્છમાં રહે છે તે સાધુએ ગચ્છની બધી શિસ્ત અને મર્યાદાઓ અવશ્ય પાળવી પડે છે. આવું શિસ્તબદ્ધ સંયમપાલન જોઈને
