________________
૨ ૦૨
મુનિજીવનની બાળપોથી - જેની પાસે વીર્યનું જોરદાર રક્ષણ છે તે મુનિનું વીર્ય રોગને પ્રતિકાર કરવાની શક્તિ ધરાવતું હોવાથી શરીરના ઘણાખરા રંગને પેદા થવા દેતું નથી. વળી આવા વીર્યવાન મુનિના ચિત્તમાં ઉત્સાહનો આવેગ એટલે બધે સુંદર રહેતું હોય છે કે તેથી તપ, ત્યાગ, સ્વાધ્યાય, ગુરુસેવા, વગેરે સંયમના તમામ ની અંદર આગળ વધી જવા. માટે મુનિને આત્મા હંમેશ થનગનતે હોય છે. આમ એકાદ ભવની અંદર જ આ મુનિ નીરોગી શરીર અને મનના અદમ્ય ઉત્સાહ દ્વારા પોતાના ભાવી સંસારને ખૂબ ટૂંકાવી દેતા હોય છે.
જેની પાસે વીર્યને સંચય નથી તે શરીરનું આરોગ્ય અને મનને ઉત્સાહ બંને બેઈ બેસીને સંયમજીવનને ઈ બેસે છે.
વીર્યના નાશમાં સૌથી મુખ્ય કારણ વિજાતીય તત્વ છે. આથી જ શાસ્ત્રકારોએ કેટલેક ઠેકાણે વધુ પડતા કડક શબ્દમાં પણ સ્ત્રી તત્વની ઝાટકણી કાઢીને મુનિઓને વધારે ચેતવવા માટે પ્રયત્ન કર્યા છે. એ વિધાને સાર એટલે જ કે મુનિએ નારીથી ખૂબ જ છેટા રહેવું જોઈએ. રે! દશવૈકાલિક સૂત્રમાં તે નારીના ચિત્રને પણ જોવાની સખ્ત મનાઈ કરવામાં આવી છે (‘ચિત્ત ભિત્તિ ન નિઝાએ') નારીને શબ્દ કરતાં પણ રૂપમાં અને તેના રૂપ કરતાં પણ તેને સ્પર્શમાં ઘણું બધી કામુકતા હોય છે. આથી જ કઈ પણ સંગમાં નારીને સ્પર્શ કરવાની સખ્ત મનાઈ કરવામાં
