________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
૨૦૫. થવા લાગે છે અને તેથી તે મુનિ પાપો કરવામાં નિષ્ફર બની જાય છે. આવા મુનિની કેવી દુર્ગતિ થાય તેની ક૯૫ના કરતાં પણ ધ્રુજારી છૂટી જાય તેમ છે.
એટલે જ ઉપર જણાવેલ સ્વાધ્યાય, તપ અને ગુરુસેવાને જીવનમાં આત્મસાત્ કર્યા વિના છૂટકે નથી. જે સાધુઓ શાક્ત નિર્દોષ વસતિમાં રહેતા નથી તેઓને નારીસંગનું પાપ તે લાગે જ છે પરંતુ તેથી અનંતગુણ ભયંકર આજ્ઞા વિરાધના વગેરે પાપ લાગે છે.
આ અંગે વિશેષ સૂક્ષમતાથી જોતાં તે જે ગરછમાં યુવાન કે બાળસાધુઓની સંખ્યા વિશેષ હોય તે ગચ્છમાં નારીને પરિચય બિલકુલ ન રહે તે અત્યન્ત ઈચ્છનીય છે.
હાલમાં સ્ત્રીઓને પણ વાસક્ષેપ કરવાની જે પ્રથા ખૂબ જોરમાં ચાલે છે તે ખૂબ જ વિચારણીય બાબત છે. જે સાડા-ત્રણ હાથના અવગ્રહમાં વિજાતીય પ્રવેશ થઈ શકે નહિ તે સાડા ત્રણ હાથની અંદર આવતી સ્ત્રીઓને વાસક્ષેપ કેવી રીતે કરી શકાય? શું મુનિઓ પિતાનું હિત જોખમમાં મૂકીને બીજાના કલ્યાણની દેખાતી પ્રવૃત્તિ કરી. શકે ખરા?
વળી જે અંગૂઠે, યાવત્ નવાગે નારી દ્વારા ગુરુપૂજન કરાય છે તેના દ્વારા તે મુનિના શીલ ઉપર વજાઘાત જેટલું જોખમ પેદા થાય છે. આમાં તે નારીને સાવ જ નજીક આવવું પડે. મુનિના ખભા, છાતી વગેરે ઉપર વાસક્ષેપથી પૂજા કરતાં તે અતિ વધુ નજીક આવવું પડે. જે મુનિ
