________________
૨૨૬
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬, " હવે જે અન્ય ગુરુ પાસે ઉપસંપદા માટે જાય તે આગંતુક સાધુ તથા નૂતન ગુરુ અને તેમના ગચ્છના સાધુએની પરસ્પર પરીક્ષા થાય. જે તે ગચ્છના સાધુઓ આચારમાં શિથિલ હોય તે તે જોઈને આગંતુક સાધુ તેમના ગુરુને વાત કરે તે વખતે જે તે ગુરુ પોતાના શિષ્યના દોષેની ઉપેક્ષા કરે તે આગંતુક સાધુ ઉપસંપદા સ્વીકાર્યા વિના પાછો જાય. આ જ રીતે તે ગચ્છના સાધુઓ આગંતુક સાધુઓની પણ પરીક્ષા કરે. જો તેમાં સંતોષ થાય તે જ તેને સ્વીકાર કરાય. યુક્તિગમ્ય અને આગમખ્ય સૂત્રો
વાચનાદાતા ગુરુએ સૂત્રાર્થનું વ્યાખ્યાન કરતી વખતે જે પદાર્થો તર્ક વગેરેથી સિદ્ધ કરી શકાય એવા હોય તે –વનસ્પતિમાં જીવ વગેરે-પદાર્થોને સચોટ યુક્તિઓ અને દષ્ટાંતથી સમજાવવા માટે મુખ્યત્વે કેશિશ કરવી અને જે પદાર્થો આગમ વચનથી જ માન્ય રાખવા પડે તેવા હોય
–નિગદમાં જીવતત્વ વગેરે––તેને મુખ્યત્વે આગમવચનની શ્રદ્ધાથી જ સમજાવવા. જે આમાં ઊલટું કરવામાં આવે તે તે દેષપાત્ર સમજે. એ નિષદ્યા વગેરે
વાચનાદાતા ગુરુ માટે એક નિષદ્યા (આસન) હોય અને તેથી થેડી ઊંચી એવી બીજી નિષઘા સ્થાપનાચાર્યજી માટે હોય. આ બીજી નિષદ્યા સમવસરણ સ્વરૂપ સમજવી. વસ્તુતઃ જેટલા શિષ્ય વાચના લેતા હોય તે બધાએ પોતાનું
