________________
૧૮૪
મુનિવનની બાળપોથી-૬
જ્ઞાન પામીને જે બીજાને મેધ આપે છે તે તે સ્વ અને પર ઉભયનું કલ્યાણ કરે છે. તેના દ્વારા તીથંકર દેવની ઉત્કૃષ્ટ ભક્તિ થાય છે કેમ કે તીથ કર દેવે સ્થાપેલા તીની અવિચ્છિન્ન પરપરાનું બીજ પરકલ્યાણમાં જ પડેલુ છે.
વિધિથી કરાતા સ્વાધ્યાયના ગેરફાયદા
જેઓ કાલે, વિષ્ણુયે, બહુમાણે' જેવી વિધિપૂર્વક સ્વાધ્યાય કરતા નથી બલ્કે અહંકાર આદિને સેવે છે તેવા સાધુએને ગમે તે પળે નીચે જણાવેલી કેાઈ પણ ખાખત જીવનમાં ઊભી થઈ જાય છે. (૧) ગાંડપણ આવે, (૨) અસાધ્ય રાગા, ક્ષય, જ્વર વગેરે પેદા થાય. (૩) ચારિત્રધર્માંથી ભ્રષ્ટ થાય. આ ત્રણ દોષો ઉત્તરાત્તર માટી માટી અવિધિના ફળરૂપે જાણવા.
પાત્ર શિષ્યને જ સૂત્ર આપવુ
જે જે સૂત્ર પામવાની લાયકાત જે શિષ્યમાં દેખાય ત્યારે જ તે તે સૂત્ર તે શિષ્યને આપવું.
સવાલ : ગુરુએ જેનામાં દીક્ષા પામવાની લાયકાત જોઈ તેનામાં તમામ સૂત્રેા પામવાની લાયકાત તે હેાય જ ને ? જવામ : આ સવાલના જવાબ આંશિક રીતે હકારમાં છે. પણ તેમાં એટલું સમજવુ કે તે તે સૂત્ર પામવાની લાયકાતમાં કાળની પરિપક્વતા વગેરેની પણ જરૂર પડે છે. વળી કયારેક એવું પણ બની જાય છે કે દીક્ષા પામવા માટે અયેાગ્ય વ્યક્તિમાં રહેલી અયેાગ્યતા ખ્યાલમાં ન આવે તે
