________________
૭૨
મુનિજીવનની બાળપોથીપાસે બાકીના શિષ્યને સમુદાય અશિક્ષિત અથવા અપરિણત હોય અથવા તે પિતાના ગુરૂની પાસે બીજે પરિવાર જ ન હોય તે તે શિષ્ય અન્યત્ર જવાની પિતાની ભાવના ગુરુની પાસે વ્યક્ત જ કરવી નહિ. કદાચ શિષ્ય ઉપરની ભારે અનુગ્રહબુદ્ધિથી બધું સહન કરી લેવાની તૈયારી સાથે જે ગુરુ તેને અન્ય ગુરુ પાસે મોકલે તે તે ઉપસંપન્ન ગુરુએ તે શિષ્ય પાસેથી તેના ગુરુની તેવી પરિસ્થિતિ જાણી લઈને તેને તરત પાછો વાળી દે.
જ્ઞાનાદિની ઉપસંપદા પામનારા સાધુને અન્યત્ર જવા માટે સ્વગુરુની આજ્ઞા હોવી જોઈએ. તેમ જ ઉપસંપન્ન ગુરુ (જેની પાસે ઉપસંપદા સ્વીકારાય છે તે ગુરૂ)એ પણ તેની કઠોર વચને વડે પરીક્ષા કરીને તેને સ્વીકાર કરે. હોવો જોઈએ. એટલું જ નહિ પરંતુ તે ઉપસંપદા સ્વીકારનારા શિષ્ય પણ પોતાના નવા (ઉપસંપન્ન) ગુરુની તથા તેમના પરિવારની પણ પરીક્ષા કરીને એ જાણી લેવું જોઈએ કે તેઓ બધા રત્નત્રયીની આરાધનામાં શાસ્ત્રવિધિથી ઉદ્યમી છે કે નહિ? જે તે પરિવાસ્ના કેઈ સાધુ ઉન્માર્ગે પ્રવૃત્તિ કરતા હોય તે તેમને વધુમાં વધુ ત્રણ વખત ચેતવીને “મિચ્છા મિ દુક્કડ' અપાવે. અને છતાં જે તે સાધુએ ભૂલ કરતા રહે તે તેમના ગુરુને તે વાત કરે. જે ગુરુ પિતાના શિષ્યોને તેમાં બચાવ કરે તે આગંતુક સાધુ તેમને છોડીને મૂળગુરુ પાસે ચાલ્યા જાય. અને જે ગુરુ બચાવ ન કરે તે ઉપસંપદા જરૂર સ્વીકારે.
