________________
૧૬૪
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
(ઝ) ચ્યવન પ્રાશ જેવી વસ્તુઓ, ચંદ્રોદય જેવી ઔષધિઓ અને કાચી વિગઈ એ તે કી ન વાપરવી.
ઉપરક્ત અનેક પ્રકારના અભિગ્રહેા કરીને પણ વિગઈના રસની આસક્તિમાંથી પ્રત્યેક સયમાભિલાષી મુમુક્ષુએ છુટકારો મેળવી લેવા જોઈ એ. અન્યથા તેનુ જીવન ગમે તે પળે જોખમમાં મુકાઈ જવાની પરિપૂર્ણ શકયતાવાળુ' અની જશે.
જો સંયમજીવન લઈ જાણ્યુ છે તા હવે તેને પાળી પણ જાણવું જ જોઈએ. તદ્ન વિગઈ એનું સેવન યથાશકચ સંપૂર્ણ બંધ કરી દેવું જોઈ એ.
ખાડો પૂરવા માટે ધૂળ હોય; ઝવેરાત હિ
પેટને ખાડો જ જો પૂરવા છે તે તેને રોટલી, રોટલા દાળ કે શાક જેવી ધૂળાથી જ પૂરવા જોઈ એ. તે માટે કાંઈ વિગઈ એના રસના ઝવેરાતની જરૂર નથી.
રોટલી, રોટલામાંય ઘણી શક્તિ છે; અરે ! સાચી શક્તિ તેમાં જ છે (વિગઈ એના રસા તે વ્યાધિના ઉત્પાદક છે.) એમાંય કઠોળનાં તત્ત્વો તે અત્યંત શક્તિશાળી છે. હમેશ રેટલાદિ વાપરવાથી અશક્તિ આવી જવાની કલ્પના તે નરી ભ્રમણા છે. સખ્ત મજૂરી કરનારા માણસાને દૂધ કયાં મળે છે ? ઘીનું તે સ્વપ્ન પણ કયાં છે? તેએ તે રોટલા ને મરચું જ પ્રાયઃ ખાતા હૈાય છે. મુનિએ જો તેમની તરફ થેાડીક નજર વાળે તેય તેમની ભ્રમણા ભાંગી
