________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
૧૪૭ પાપકર્મોને બંધ થઈ જતું નથી કેમ કે તે વ્યક્તિના મનમાં કુટુંબને આર્તધ્યાનમાં રઝળતું મૂકવાને લેશમાત્ર આશય નથી. બલકે કુટુંબીજનેની આ મેહદશાને જલદીમાં જલદી નાશ કરવા માટે હું ક્યારે જ્ઞાનદશા પ્રાપ્ત કરું તેવા શુભ મનોરથમાં તે આત્મા રમતા હોય છે.
જે આશય વિના કર્મબંધ થઈ જતું હોય તે મોક્ષ પામી ચૂકેલા ગજસુકુમાલ મુનિના આત્માને ગાળ દેનાર સમિલ સસરાના આર્તધ્યાનમાં સિદ્ધ થયેલા ગજસુકુમાલ મુનિને પાપકર્મોનો બંધ થઈ જાત, અને તેથી તેઓ તરત જ સિદ્ધશિલાથી નીચે સંસારમાં ગબડી જાત.
આથી જ શાસ્ત્રકાર પરમર્ષિઓએ કહ્યું છે કે મારવા વગેરેના આશયથી કરવામાં આવતી હિંસા તે જ હેય હિંસા છે.
ઉપરના વિચાર કરતાં તે અમારો વિચાર સાવ જુદો છે. અમારું કહેવું તે એ છે કે જેઓ કુટુંબવાળા હોય તેમણે જ દીક્ષા લેવી જોઈએ કેમ કે તેની દીક્ષાથી લેકમાં એવી વાયકા ફેલાય અને શાસન-પ્રભાવના થાય કે, “કે મહાન આ ત્યાગી આત્મા કે જેણે વિશાળ કુટુંબ પરિવારને ત્યાગ કરીને દીક્ષા લીધી!”
દશવૈકાલિક સૂત્રમાં પણ “જે આ કંતે પિએ એ ગાથાથી આ જ વાતને સમર્થન આપવામાં આવ્યું છે. એકલદેકલની દીક્ષામાં ઉપરક્ત શાસન-પ્રભાવના થઈ શકતી નથી. કુટુંબને ત્યાગ કરીને લેવાતી દીક્ષા એ જ સાચી દીક્ષા
