________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
ભવભીરુ ગુરુએ પરીક્ષામાં ઉત્તીર્ણ થયેલા શિષ્યને વિધિપૂર્વક છેદો પસ્થાપનીય ચારિત્ર આપવું. તે વખતે ઉત્તમ કોટિનાં મુહુર્તી વગેરે જેવાં. કેમ કે મુહૂર્તી વગેરે પણ જીવનના વિકાસ અને વિનાશમાં ઘણું મહત્ત્વનો ભાગ ભજવે છે. આથી જ ગુરુએ આ અંગેનું જયોતિષવિજ્ઞાન ખૂબ સારી રીતે મેળવવું જોઈએ. જે ખૂબ સારા મુહુતે જે જિનાલયમાં જિનબિંબની પ્રતિષ્ઠા કરાય છે તે તે જિનાલયને લગતું આખું ગામ ધન-ધાન્યાદિથી ભરપૂર બની જાય છે. અન્યથા પરિસ્થિતિમાં તે ગામ ખેદાન મેદાન થઈ જાય છે. આથી જે ઉત્તમ મુહૂર્ત શેડે દૂર મળતું હોય તે દીક્ષા કે પ્રતિષ્ઠાનું કાર્ય લંબાવવું તે ખૂબ ઉચિત છે. આ દષ્ટિથી એમ કહી શકાય કે યોગ્ય અને શક્તિમાન દરેક સાધુને ગુરુએ મુહૂર્તજ્ઞાન પૂરતું તિષશાસ્ત્ર ભણાવી દેવું જોઈએ.
શુભમુહૂતે મુમુક્ષુને ઉપસ્થાપના કરવી. તે અંગેની વિધિ કરતાં જ્યારે લગ્નવેળા આવે ત્યારે ઈચેઈઆઈ કે પંચમહવ્યા” પાઠ બેલ. ઉપસ્થાપના અંગેની વિધિ પૂર્ણ થયા બાદ ગુરુએ દેશના આપવી. જેમાં શેઠની ચાર પુત્રવધૂઓનું દૃષ્ટાંત કહેવું. ઉક્ઝિતા વગેરે ચાર પુત્રવધૂએને શેઠે પાંચ પાંચ દાણું આપ્યા હતા. જે દાણુઓને ઉપગ ઊંઝિતાએ ફેકી દેવામાં, ભણતાએ ખાઈ જવામાં, રક્ષિતાએ સાચવી રાખવામાં અને રોહિણીએ ઉગાડવામાં કર્યો હતો. આ દષ્ટાંતની સાથે સાથે વિશેષાવશ્યક ભાષ્યમાં અનેક પ્રકારના સિદ્ધોના વર્ણનમાં આવતું કર્મસિદ્ધ મજૂરનું દૃષ્ટાંત પણ આપી શકાય, જેમાં તે મજૂરે દીક્ષા મૂક્યા
