________________
૧૦૮
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬ કરનારને પ્રાયશ્ચિત્ત પણ ન અપાય. (કારણ કે ઘણું આપવા છતાં તેની શુદ્ધિ ન થાય.)
તથા ગચ્છાચાર્યમાં ગીતાર્થપણાની જેમ સારણાદિ ગુણની પણ અવશ્ય અપેક્ષા છે. કારણ કે ગીતાર્થ પણ આચાર્ય જે ગ૭ની સારણું–વારણાદિ ન કરે અને દુષ્ટ શિષ્યને પણ ન તજે, તે તેને મહાનિશિથસૂત્રની પહેલી ચૂલાના તેરમા સૂત્રમાં આ પ્રમાણે મોટું પ્રાયશ્ચિત્ત કહેલું છે?
“હે ભગવંત! જે ગણિ (અન્ય કાર્યોમાં) અપ્રમાદી થઈને સૂત્રને અનુસારે યક્ત ઉપાયથી નિશે અનિશિ સતત ગરછને ન સંભાળે (સારણુદિ ન કરે) તેને શું પ્રાયશ્ચિત્ત અપાય?”
“હે ગૌતમ! ગચ્છની સઘળી પ્રવૃત્તિના પરિહાર રૂપ (છોડાવવા) રૂ૫) પ્રાયશ્ચિત અપાય.”
તથા “હે ભગવંત! જે સર્વપ્રમાદનાં કારણોથી મુક્ત (અપ્રમાદી) ગણિસૂત્રને અનુસારે યક્ત ઉપાયથી સતત રાતદિવસ ગચ્છને સંભાળે, છતાં તેને કેઈ તે દુષ્ટ શિષ્ય સન્માર્ગે ન આવે તે શું ગુરુને પ્રાયશ્ચિત્ત અપાય?”
“હે ગૌતમ! અપાય.” હે ભગવંત! કયા કારણે અપાય?”
હે ગૌતમ! તેણે ગુણદોષની પરીક્ષા કર્યા વિના શિષ્યદીક્ષા આપી તે કારણે અપાય.”
“હે ભગવંત! તેને કયું પ્રાયશ્ચિત્ત અપાય?”
