________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬ યેગ્ય તક મળતાં તે શિષ્ય પોતાના ગુરુના જીવનનું સુંદર પરિવર્તન કર્યું હતું.
જિનશાસનમાં મૂળગુણયુક્ત જે ભાવગુરુઓ છે તેમનું નામસ્મરણ તે મહા ફળદાયી છે જ. પણ તેમના શેત્રનું, અરે ! તેમનાં માતપિતાનું સ્મરણ પણ અનેક પાપને હણનારું છે. એવા ભાવગુરુએ જેને પ્રાપ્ત થયા હેય તે શિષ્ય ગુરુકુળવાસનું સદૈવ સેવન કરવું જોઈએ. કેમ કે તેના દ્વારા જ ગ્રહણશિક્ષા અને આસેવનશિક્ષા પ્રાપ્ત થાય છે.
ગ્રહણશિક્ષા નીચે જણાવ્યા મુજબ શાસ્ત્રમાં જ્યારે જેને એટલે દીક્ષાપર્યાય થાય ત્યારે તે શિષ્યમાં પાત્રતા દેખાય તે ગુરુ તેને તે તે સૂત્ર (અર્થસહિત) ગ્રહણ કરાવે તે ગ્રહણશિક્ષા કહેવાય. આ સૂત્રે ગ્રહણ કરતી વખતે શાક્ત નીતિ પ્રમાણેનાં આયંબિલ, નિવિ વગેરે તપ અને તે તે ક્રિયાઓ કરવાની હોય છે. જેને ગદ્વહન કહેવામાં આવે છે. (શ્રાવકેને આ જ રીતે તે તે સૂત્રનાં જે તપ વગેરે કરવાનાં હોય છે તેને ઉપધાન કહેવામાં આવે છે.)
ઠાણાંગ સૂત્રમાં કહ્યું છે કે, “જે સાધુ અનિયાણું, સમ્યક્દર્શન અને યોગાદ્વહન સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરે છે તે સાધુના સંસારનો અંત જલદી આવી જાય છે.”
બેશક તે ગાવાહી સાધુ કે ઉપધાનવાહી શ્રાવક નમ્રતા, અમાયાવિતા, કુતૂહલરહિતતા, વિનીતતા અને ઈન્દ્રિયની દાન્તતાથી યુક્ત હવે જોઈએ.
