________________
જિનાપાસનાનું મહત્ત્વ ]
૧૨૧
થઈ હાય, તે વધારેમાં વધારે અધ પુદ્ગલ-પરાવત ન જેટલા સમયની અંદર અવશ્ય મેક્ષ પામે છે. આ આશ્વાસન જેવું તેવુ' નથી. આમ તે અ પુદ્ગલ-પરાવર્તન સમય ઘણા માટે છે, અનંત કાલચક્રોથી અને છે, પણ અનંત પુદ્ગલ-પરાવર્તનની સરખામણીમાં તે ઘણે મેટા નથી. આટલા વખતમાં પણ મેાક્ષની ખાતરી મળતી હાય તે આનંદ પામવેા જોઇએ. એકલા જ્ઞાન કે એકલા ચારિત્ર માટે આવી કોઇ ખાતરી અપાયેલી નથી.
અહી અમને શ્રી ભદ્રખાહુસ્વામીકૃત ઉસગ્ગહરં, તેાત્રની નિમ્ન ગાથા યાદ આવે છે:
તુર્ સમ્મત્ત દે, ચિંતામળિ—પવાચકમણ્િ । पावंति अविग्धेणं, जीवा अयरामरं ठाणं ॥
· હે ભગવન્ ! ચિંતામણિરત્ન અને કલ્પવૃક્ષથી પણ અધિક એવું તમારું સમ્યકત્વ પ્રાપ્ત થતાં જીવા સરલતાથી અજરામરસ્થાનને અર્થાત્ મેાક્ષને પામે છે.’
આ વિવેચનને સાર એ છે કે જિનાપાસનાથી જે એષિલાભ થાય છે, તે ચિંતામણિરત્ન અને કલ્પવૃક્ષની પ્રાપ્તિ કરતાં કેઈ ગુણ્ણા અધિક મૂલ્યવાન છે અને તેથી આ જગતના કોઈ પણ પાર્થિવ પદાર્થ સાથે તેની તુલના થઈ શકે એમ નથી.
* સમયનું માપ સમજવા માટે જીએ શ્રી વીર-વચનામૃત
પૃ. ૯-૧૦-૧૧.