________________
આવશ્યક ગુણ ]
૪૪૯ ય અને વલેપાત કરે છે, જ્યારે ભૌતિક સંપત્તિની નિઃસારતા કે ક્ષણભંગુરતા સમજી લેનારાએ સંપત્તિને નાશ થતાં છૂટકારાને દમ ખેંચે છે અને “ભલું થયું ભાંગી જ જાળ, સુખે ભજશું શ્રી ગોપાળ' જેવી પંક્તિઓ ઉચ્ચારે છે.
આખરે જે છોડવાનું હતું, તે છૂટી ગયું. તાત્વિક દષ્ટિએ જોઈએ તે એમાં તેણે કંઈ પણ ગુમાવ્યું ન હતું. જે તેણે ભૌતિક સંપત્તિના મેહથી વિહ્વળ બનીને પૂજા છેડી હોત તો તેણે ઘણું ગુમાવ્યું હોત, એટલે કે તેની લાંબા કાળની સાધના નષ્ટ થઈ હોત અને તેનાથી ભાવી સુખની સર્વ સામગ્રી લૂંટાઈ ગઈ હોત.
શાણાએ તે સાનમાં સમજે છે, એટલે તેમને માટે આટલે ખુલાસે પર્યાપ્ત છે. તત્ત્વબેધ
ઉપાસકને તત્વને બેધ પણ હવે જોઈએ. પ્રસ્તુત ગ્રંથના સાતમા પ્રકરણમાં અમે આ વસ્તુ વિસ્તારથી સમજાવી છે, એટલે અહીં તેની પુનરુક્તિ નહિ કરીએ, પણ એટલું જણાવીશું કે ભક્તિ, આરાધના કે ઉપાસના તરવજ્ઞાનથી દીપે છે અને તે પિતાનો સાચો માર્ગ પકડે છે. ભક્ત, આરાધક કે ઉપાસક ભલે પંડિત ન હોય, ભલે વિદ્વાન ન હોય, પણ તત્વને જાણકાર તે અવશ્ય હવે જોઈએ. જે તેની સમજ સાચી હોય, તો એ સમાજને
૩૦
