________________
૪૫૮
[ જિનેપાસના (૨૪) બુદ્ધિના આઠ ગુણોનું સેવન કરવું. (૧) શુશ્રુષા-તત્ત્વ સાંભળવાની ઈચ્છા. (૨) શ્રવણતત્ત્વ સાંભળવું. (૩) ગ્રહણ-સાંભળેલું ગ્રહણ કરવું. (૪) ધારણગ્રહણ કરેલાને ભૂલવું નહિ, પણ બરાબર ધારી રાખવું. (૫) ઊહ–જે અર્થ ગ્રહણ કર્યો હોય તે અન્યથી વિચાર, અર્થાત્ તે શી રીતે સંગત બને તે દાખલા-દલીલથી વિચારવું. (૬) અપહ-તે જ અર્થને વ્યતિરેકથી વિચાર, અર્થાત્ તેના અભાવમાં કેવી વિરુદ્ધ પરિસ્થિતિ હોય તે યુક્તિ અને દષ્ટાનથી જોવું. (૭) અર્થવિજ્ઞાન-ભ્રમાદિ દેથી રહિત અર્થનું જ્ઞાન કરવું. (૮) તત્ત્વજ્ઞાન–અર્થને નિશ્ચિત બેધ કરે. | (૨૫) ગુણનો પક્ષપાત કરે. જ્યાં ક્ષમા, નમ્રતા, સરલતા, ઉદારતા, દાક્ષિણ્ય, ધૈર્ય, પવિત્રતા વગેરે ગુણે દેખાય, ત્યાં તેની તરફેણ કરવી.
(૨૬) સદા અદુરાગ્રહી રહેવું. દુરાગ્રહનું પરિણામ ઘણું માઠું આવે છે; વળી દુરાગ્રહી મનુષ્ય ધર્મપ્રાપ્તિને ગ્ય ગણાતું નથી.
(૨૭) વિશેષજ્ઞ થવું. જે મનુષ્ય કઈ પણ વસ્તુના ગુણદોષ બરાબર સમજી શકે છે, તે વિશેષજ્ઞ કહેવાય છે.
(૨૮) અતિથિ, સાધુ અને દીનજનેની યથાશકિત સેવા કરવી.
(૨૯) પરસ્પર બાધા ન આવે એ રીતે ધર્મ, અર્થ અને કામ એ ત્રણે વગને સેવવા. જેનાથી
