________________
સ્નાત્ર પૂજા]
૩૦૯ ગાથામાં જન્મપ્રસંગનું મહત્ત્વ છેઃ જિનેશ્વર ભગવંતના જન્મ સમયે દેવો અને અસુરે તેમને મેરુપર્વત ઉપર લઈ જાય છે અને ત્યાં રત્ન તથા સેનાના કળશ વડે સ્નાન કરાવે છે. આ પ્રસંગે જેઓ તેમના દિવ્ય દેદારનાં દર્શન કરે છે, તેમને ધન્ય છે.”
ત્યાર પછીનાં ત્રણ પદ્યને ભાવાર્થ એ છે કે કળશનાં નિર્મળ જળ વડે પ્રભુજીને હુવરાવવા-પખાલ કરે. પછી અંગ પર અમૂલ્ય વસ્ત્રો પહેરાવવાં (કે જેનાં સ્થાને આજે ચાંદી–સેનાના વરખ વપરાય છે.) પછી એ પ્રતિમાજીને યણસિંહાસન એટલે રત્નના સિંહાસન પર સ્થાપવા. રત્નનું સિંહાસન ન હોય તે સોનાનું, સોનાનું સિંહાસન ન હોય તે ચાંદીનું અને તેના અભાવે પિત્તળ કે કાષ્ઠનું સિંહાસન પણ ચાલી શકે. જેવી શક્તિ હોય તેવી ભક્તિ કરી શકાય. તેમાં કોઈ પ્રકારને દેષ નથી, પરંતુ આપણા ભાવ માયારહિત, પવિત્ર અને ઊંચા રાખવા જોઈએ. આ જ પદ્યોમાં બીજી બે મહત્ત્વની વસ્તુઓને નિર્દેશ છેઃ (૧) જે સિદ્ધ સ્વરૂપ પરમાત્માના અંગેને પખાલે છે, તેને આત્મા નિર્મળ અને સુકોમલ થાય છે. (૨) જગન્નાથ એવા જિનેશ્વર ભગવંતના હવણસમયે દે મચકુંદ, ચંપો, માલતી, કમળ વગેરે પાંચ વર્ણના પુ વડે અધ્ય આપે છે, એટલે તેના અનુસરણ રૂપે આપણે કુજમાંજલિ આપવાની છે.” હ-સાત કુસુમાંજલિ
આ ત્રણ પદ્યોમાં પહેલું પદ્ય બેલતી વખતે ચોવીશ
